တပင္ေရႊထီးသည္ ေတာင္ငူေရႊနန္းကို စိုးစံေတာ္မူေနရျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း နားထြင္းမဂၤလာေတာ္ကိုကား ျပဳေတာ္မမူရေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ နန္းတက္ျပီး (၂)ႏွစ္အၾကာ သက္ေတာ္ (၁၇)ႏွစ္ အရြယ္ထက္သို႔ ေရာက္ေသာ္မူသည္တြင္ နားထြင္းမဂၤလာေတာ္ကို က်င္းပျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ေတာ္မူသည္။
တပင္ေရႊထီးကား အရြယ္ငယ္စဥ္ကပင္ ရန္သူ႕နယ္ေျမ ဟံသာဝတီတြင္ရွိသည့္ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္လိုသည့္ ဆႏၵက ျပင္းျပေနသည္။ ယခုလည္း နားထြင္း မဂၤလာကို ထိုေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္၏ ရင္ျပင္ေပၚတြင္ပင္ သြားေရာက္၍ ဆင္ယင္က်င္းပလိုသည့္ အလိုဆႏၵေတာ္ ျဖစ္ေပၚေနမိသည္။
ထိုအခ်ိန္က ဟံသာဝတီကို မြန္ဘုရင္ သုရွင္တကာရြတ္ပိက စိုးစံအုပ္ခ်ဳပ္လ်က္ရွိျပီး၊ ထိုဟံသာဝတီနယ္ေျမတြင္ တည္ထားသည့္ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ကလည္း လြန္စြာပင္ တန္ခိုးၾကီးထင္ရွား၏။ ဆုေတာင္းလွ်င္ ဆုေတာင္းျပည့္သည္ဟုလည္း ဆိုၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မင္းသားမ်ားၾကံစည္မည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ‘ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ကို မင္းသားမ်ား တက္၍မဖူးေျမာ္ရ’ ဟုပင္ ဟံသာဝတီဘုရင္မ်ားက တားျမစ္ေတာ္မူထား၏။
ထိုသို႔ တပင္ေရႊထီးအေနျဖင့္ ရန္သူ႕နယ္ေျမသို႔ သြားေရာက္လိုသည့္ အလိုဆႏၵျဖစ္ေပၚေနရျခင္းမွာ ယခင္ဘဝက မြန္မင္းသား ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ဟု မဟာရာဇဝင္ၾကီး (ဒု) ၁၆၄-၁၆၅ ႏွင့္ မွန္နန္းရာဇဝင္ၾကီး (ဒု) ၁၈၉ တို႔တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေလ့လာေတြ႕ရွိရသည္။ ေဖာ္ျပထားပံုမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ မြန္ဘုရင္ဓမၼေစတီတြင္ ‘မင္းရဲေက်ာ္စြာ’ အမည္ျဖင့္ သားေတာ္တစ္ပါးရွိ၏။ ထိုသားေတာ္ မင္းရဲေက်ာ္စြာသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ထက္ျမက္လွ၏။ သူရသတၱိႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ျပည့္စံု၏။ မင္းရဲေက်ာ္စြာအရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ခမည္းေတာ္ဓမၼေစတီမင္းက မိမိထီးနန္းကို လုယူလိမ့္မည္ဟု ယံုစားသံသယဝင္ေတာ္မူသည္။
တစ္ေန႔တြင္ ဟံသာဝတီေနျပည္ေတာ္မွ ေနာက္ပါငယ္ကြ်န္မ်ားနဲ႔အတူ မင္းရဲေက်ာ္စြာ ဒဂံု(ရန္ကုန္) သို႔ သြားရာ မလိုသူတို႔က ဓမၼေစတီမင္းကို ကုန္းေခ်ာသည္။ ဘုရင္က လိုက္လံဖမ္းဆီးေစေသာအခါ မင္းရဲေက်ာ္စြာကို မိသည္။ ထိုအခါ မင္းရဲေက်ာ္စြာကို မလိုသည့္အမတ္ ကၠဳႏၵဇိတ္က ဘုရင့္အမိန္႔မရဘဲ မင္းရဲေက်ာ္စြာကို သတ္ရန္စီစဥ္သည္။ မင္းရဲေက်ာ္စြာက အသတ္မခံရမီတြင္ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္၌ မိမိ၏ဝတ္စားတန္ဆာတို႔ကို လွဴဒါန္းကာ-
“ငါ့ခမည္းေတာ္သည္ ငါ့၌ အျပစ္မရွိဘဲ ငါ့အား အျပစ္ရွာ၍ ကြပ္မ်က္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ေနာင္ဘဝ၌ မြန္ဘုရင္ကိုႏိုင္၍ မြန္သံုးရပ္ကို အုပ္စိုးရသည္ ျဖစ္ပါေစသား” ဟု ဆုေတာင္းကာ ကြပ္မ်က္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တပင္ေရႊထီးကို မြန္မင္းသား မင္းရဲေက်ာ္စြာ ဝင္စားသည္ဟု ရာဇဝင္တို႔က ဆိုသည္။ တပင္ေရႊထီးသည္ ရန္သူ႕နယ္ေျမ ဟံသာဝတီတြင္ သြားေရာက္နားထြင္းလိုသည့္ မိမိအလိုဆႏၵေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ညီလာခံသဘင္၌ မွဴးမတ္ေသနာပတိတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူကာ သေဘာဆႏၵကို ေတာင္းခံေတာ္မူသည္။
မွဴးမတ္အမ်ားက ထုိကိစၥကို သေဘာတူလိုျခင္း မရွိၾက။ ျပဳလုပ္ရန္ မသင့္ဟု ယူဆၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာင္ေတာ္ရင္း သဖြယ္ျဖစ္သည့္ ‘ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ’ ဘြဲ႕မည္ရ ရွင္ရဲထြတ္ ကမူ “ေရႊနန္းရွင္ အရွင္မင္းျမတ္ . . . ဆႏၵေတာ္ရွိသည္မွာ လြန္စြာသင့္ေလ်ာ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယခုကိစၥသည္ မဂၤလာကိစၥျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ အေကာင္းဆံုးေအာင္ေျမျဖစ္သည့္ ေနရာကိုသာ ရႏိုင္ရန္ ၾကံေဆာင္သင့္ပါ၏။ ဟံသာဝတီရွိ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္မွာ ဆုေတာင္းျပည့္ ဘုရားလည္း အမွန္ျဖစ္ပါသည္။
ရန္သူ၏ နယ္ေျမသို႔ သြားေရာက္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုန္းသမာၻႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မင္းတို႔အဖို႔ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္းသည္ ေရႊဂူမွထြက္ေတာ္မူလွ်င္ မည္သည့္သားသတၱဝါမွ် ေမာ္လ်က္ မၾကည့္ဝ့ံသကဲ့သို႔ ရွိမည္။ ဤစကားကို ယံုၾကည္ေတာ္ မမူပါက ယခုပင္ ထြက္ေတာ္မူပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ေရွ႕မွေန၍ ရင္ေျမကတုတ္လုပ္လ်က္ အမွဳေတာ္ကို ထမ္းရြက္ပါမည္” ေလွ်ာက္တင္ေလရာ တပင္ေရႊထီးမွာ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ၏ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကို ႏွစ္သက္အားရေတာ္မူလွသျဖင့္ လက္သံုးေတာ္ ေက်ာက္စီဓားကို ရဲဆုအျဖစ္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာအား ေပးသနားေတာ္မူသည္။
ထို႔ေနာက္ တပင္ေရႊထီးက
“ယခု ရန္သူ႕နယ္ေျမျဖစ္သည့္ ဟံသာဝတီရွိ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္သို႔ ထြက္ေတာ္မူမည့္အေရးကိစၥတြင္ မင္းေယာက္်ားအမွဳထမ္း ျဖစ္ပါလ်က္ ေယာက္်ားေကာင္း၊ ေယာက္်ားျမတ္တို႔၏ ဂုဏ္ရည္မပီ၊ ေၾကာက္ေသြးပါသူမ်ားကို ငါကား အလိုမရွိ၊ ျခေသ့ၤကဲ့သို႔ စြမ္းအားရွိလ်က္၊ က်ားကဲ့သို႔ ရဲရင့္သည့္ မေၾကာက္မရြံ႕၊ ေနာက္မတြန္႔သည့္ သူရသတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေကတုမတီသား သူရဲေကာင္း၊ ေယာက္်ားျမတ္တို႔ကိုသာ ငါ အလိုရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာင္ေတာ္ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ရန္သူ႕နယ္ေျမကို ငါႏွင့္အတူလိုက္ပါမည့္ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ေသခ်ာစိစစ္ ေရြးခ်ယ္မွဳျပဳေစ” ဟု အမိန္႔ေတာ္ ခ်မွတ္သည္။
ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာကလည္း
“ရန္သူ႕နယ္ေျမသို႔ခ်ီရန္ အေရးကိစၥတြင္ စစ္သည္ဗိုလ္ပါမ်ားစြာ မလိုပါ။ သူရဲေကာင္း ငါးရာသာ လိုပါသည္” ဟု ျပန္ေလ်ာက္တင္ေလရာ တပင္ေရႊထီးက ယင္းသူရဲေကာင္း ငါးရာကို ေရြးခ်ယ္ေရးအတြက္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာကို တာဝန္ေပးေတာ္မူသည္။
ထို႔ေနာက္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာသည္
“ဘဝရွင္မင္းတရားသည္ ဟံသာဝတီရွိ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္သို႔ နားထြင္းမဂၤလာသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပေတာ္မူရန္ မၾကာမီ ထြက္ေတာ္မူလိမ့္မည္။ အမွဳေတာ္ထမ္း၍ ေနာက္ေတာ္က လိုက္ပါလိုသူမ်ား ေရႊနန္းေတာ္သို႔ လာေရာက္လွ်င္ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ အေရြးခံၾကေစ။ သူရဲေကာင္း ငါးရာကို ေရြးေတာ္မူလိမ့္မည္” ဟု ေကတုမတီ ေနျပည္ေတာ္အႏွံ႔ ေမာင္းေၾကး နင္းခတ္၍ ေၾကညာေစသည္။
သူရဲေကာင္း ေရြးခ်ယ္ပြဲ ျပဳလုပ္မည့္ေနာက္တစ္ေန႔တြင္မူ ေကတုမတီေနျပည္ေတာ္အႏွံ႔မွ သူရဲေကာင္းေရြးခ်ယ္ရန္အတြက္ လာေရာက္ၾကသူမ်ားမွာ ရင္ျပင္တစ္ခုလံုးတိုးမေပါက္ေအာင္ဆိုရမည္သို႔ မ်ားျပားလွသည္ကို ေရႊနန္းရွင္ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးမွာ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ေတာ္မူစြာ ေတြ႕ျမင္ေတာ္မူလိုက္ရသည္။
ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက သူရဲေကာင္းအေရြးခံရန္ လာေရာက္ၾကသူမ်ားကို . . .
“ယခု ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ဟံသာဝတီသို႔ ခ်ီတက္ေတာ္မူမည့္အေရးမွာ သာမန္မဟုတ္၊ ရန္သူ႕နယ္ေျမသို႔ မေၾကာက္မရြံ႕၊ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ ဝင္ေရာက္ရမည့္အေရးျဖစ္၍ သာမန္မွ် သတၱိစြမ္းရည္ရွိသူမ်ားကိုကား ေရြးခ်ယ္လိမ့္မည္မဟုတ္။ မ တစ္ေထာင္ တစ္ေကာင္ဖြားဆိုရမည္သို႔ လြန္စြာသတၱိေကာင္းလွသူ ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ အာဇာနည္ရဲစိတ္ရဲမာန္ထက္သန္ေသာ အာဂေယာက္်ား သူရဲေကာင္းမ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္ရလိမ့္မည္။ စြမ္းရည္သတၱိ အထူးအခြ်န္ တကယ္ပင္ ရွိ မရွိ၊ ယခုပင္ စမ္းသပ္ေတာ္မူေစမည္။ သို႔ျဖစ္၍ အစမ္းသပ္အစစ္ေဆးခံရန္ မဝ့ံသူမ်ား ဤေနရာမွ ယခုပင္ထြက္ၾကရမည္” ဟု ဆိုလိုက္ရာ ေရာက္လာၾကသူ ေကတုမတီသားတို႔က လက္ရံုးကို အထက္သို႔ ေျမွာက္လိုက္ၾကကာ “စမ္းသပ္ေတာ္မူပါ၊ စမ္းသပ္ေတာ္မူပါ” ဟု တညီတည္းေျပာဆိုလိုက္ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ သူရဲေကာင္း ေရြးခ်ယ္ပြဲ စတင္ရာ ဦးစြာပထမေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက အစမ္းသပ္ခံရန္ သူရဲေကာင္းစမ္းသပ္ရာ ေနရာသို႔ သြားေရာက္လိုက္သည္။ ခံုတစ္ခံုေပၚတြင္ ညာဘက္လက္မကို ေထာင္၍ခံလိုက္သည္။ စမ္းသပ္သူတို႔က ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ၏ လက္မထိပ္တြင္ အပ္ကိုစိုက္၍ တူျဖင့္ တစ္ခ်က္တည္းထုျမွပ္လိုက္သည္။ လက္မတြင္းသို႔ အပ္တစ္ဆံုးဝင္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ မည္သို႔မွ် ေသြးတြန္႔တုန္လွဳပ္ျခင္းမရွိ။ ေတာင္ငူေရႊနန္းရွင္ ဘုရင္တပင္ေရႊထီးမွာ ေနာင္ေတာ္ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ၏ အာဇာနည္သူရဲေကာင္းသတၱိကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေတာ္မူလိုက္ရသျဖင့္ အလြန္အားရေတာ္မူသြားသည္။
ဤသို႔စမ္းသပ္ရာတြင္ ေအာင္ျမင္သူတို႔ရွိသကဲ့သို႔ မေအာင္ျမင္၍ နန္းရင္ျပင္မွ ထြက္သြားရသူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိေန၏။ မေအာင္ျမင္သူတို႔ကား တုန္လွဳပ္သြားသူမ်ား၊ နာက်င္၍ ညည္းတြားသူမ်ား ျဖစ္၏။
ထိုသူရဲေကာင္း ေရြးခ်ယ္ပြဲတြင္ သတၱိစြမ္းရည္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး မွတ္သားၾကရမည့္ အမွတ္ထင္ထင္အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုက ေပၚေပါက္လာခဲ့ရသည္။ ထိုအျဖစ္ပ်က္ကား အျခားမဟုတ္၊ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ စမ္းသပ္ခံမည့္ တပင္ေရႊထီး၏ ငယ္ကြ်န္ရင္းျဖစ္သည့္ ဗလရဲထင္၏အလွည့္တြင္ဟု ဆိုရမည္။ ဗလရဲထင္မွာ တပင္ေရႊထီး အရြယ္ေတာ္ငယ္စဥ္အခ်ိန္ကပင္ တပင္ေရႊထီးေနာက္မွ ဓားထမ္းခြင့္ရသူျဖစ္ျပီး၊ တပင္ေရႊထီးက ဗလရဲထင္ကို သူရသတၱိရွိသူဟု မွတ္ထင္ေတာ္မူသျဖင့္ ဗလရဲထင္ဘြဲ႕မည္ ေပးသနားေတာ္မူျခင္းကို ခံရသူျဖစ္၏။
ဗလရဲထင္က ေရွ႕ကစမ္းသပ္ခံခဲ့သူမ်ားအတိုင္း စမ္းသပ္ခံရမည့္ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိသြားျပီး ညာလက္မကို အပ္စိုက္ခံလိုက္သည္။ စမ္းသပ္သူတို႔က လက္မတြင္းသို႔ အပ္ကို တူျဖင့္ရိုက္သြင္းလိုက္ေသာအခါ တြန္႔၍သြားသည္။ ငယ္ကြ်န္ရင္း ဗလရဲထင္၏ ေသြးတြန္႔ေသာအမူအရာကို တပင္ေရႊထီး ျမင္ေတာ္မူေသာအခါ “နာမည္က ဗလရဲထင္ဆိုျပီး ေသြးတြန္႔ရသလား” ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာကလည္း ဗလရဲထင္ကို နန္းရင္ျပင္သို႔ထြက္ရန္ဆိုလိုက္သျဖင့္ လူပုံလယ္တြင္ ဗလရဲထင္မွာ ရွက္သြားရသည္။
ထို႔ေနာက္ မိမိ၏အရွင္သခင္ တပင္ေရႊထီးကို ဦးခိုက္လိုက္ျပီး
“ဘုရားကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးကို သတၱိေသြးမဲ့သူဟု ထင္ၾကမွာ လြန္စြာပင္ ရွက္မိရပါသည္။ တကယ္တန္း၌ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမွာ ေၾကာက္ေသြးရွိသူ မဟုတ္ပါ။ ယခုပညာစမ္းပြဲတြင္ ေအာင္ျမင္ျခင္းမရသည့္အတြက္ အလြန္ပင္ ဝမ္းနည္းရပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး သတၱိကို ေရႊနန္းရွင္ဘုရားႏွင့္ လူအမ်ားသိေအာင္ ျပလိုပါသည္ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္တင္လိုက္ကာ ခါးတြင္ ထိုးထားေသာ ဓားေျမွာင္ကို ရုတ္တရက္ဆြဲႏွဳတ္ကာ မိမိဝမ္းဗိုက္ကို ထိုးေဖာက္လိုက္သည္။
ဝမ္းဗိုက္အတြင္းမွ ထြက္လာေသာ အူကို ဆြဲယူျပီး အနီးရွိ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာလက္ကို ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဗလရဲထင္၏ အူကို ကိုင္ထားစဥ္ ဗလရဲထင္က အူဆံုးသည့္တိုင္ ေျပးသည္။ အူဆံုးသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ဗုန္းခနဲလဲက်၍ ေနရာတြင္ပင္ ဗလရဲထင္ ေသပြဲဝင္ရသည္။ ျမင္ရသူတို႔က ဗလရဲထင္၏ ျဖစ္ပံုကို ၾကည့္ျပီး တအံ့တၾသျဖစ္ကုန္ၾကရသည္။
မိမိ၏ ငယ္ကြ်န္ရင္း ျဖစ္သူ ဗလရဲထင္ေသဆံုးသည္တြင္ တပင္ေရႊထီးက ျပံဳးေတာ္မူလိုက္ျပီးလွ်င္ “ငါ၏ ကြ်န္ေတာ္ရင္း ဗလရဲထင္သည္ မိုက္ကားမိုက္၏၊ သို႔ေသာ္ သတၱိကား ရွိသူမဟုတ္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ဆိုလိုရင္းမွာ မိုက္ျခင္းသည္ အဆင္ျခင္မဲ့ ဆင္ကန္းေတာတိုးမွ်သာ ျဖစ္၏။ သတၱိရွိျခင္းႏွင့္ကား တျခားစီဟူ၍ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ အလိုရွိသည့္ သူရဲေကာင္း ငါးရာတို႔ကို ရရွိျပီးေနာက္ “ငါ၏ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ငါဘုရင္ကို ခ်စ္ရိုမွန္ၾကပါေပသည္” ဟု မိန္႔ဆိုကာ သူရဲေကာင္း ငါးရာအား ရဲဆုအျဖစ္ ၾကိဳးနီတပ္ေသာ ေရႊခြက္တစ္ခြက္စီကို သနားခ်ီးျမင့္ေတာ္မူသည္။ ထိုသူရဲေကာင္းမ်ားကိုလည္း “ေရႊခြက္ဆြဲသူရဲ” ဟု ေခၚဆိုၾကေလ၏။
ရန္သူ႔နယ္ေျမေပၚမွ နားထြင္း မဂၤလာပြဲ
မဂၤလာအခါ ရက္ေကာင္းေရြးျပီးသည့္ နားထြင္းမဂၤလာေတာ္ က်င္းပရန္ေန႔ရက္သို႔ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ တပင္ေရႊထီးသည္ ဟံသာဝတီရွိ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီသို႔သြားရန္ “ရန္သူအေပါင္းကို ေအာင္ျမင္ေသာျမင္း” ဟု အဓိပၸါယ္ရသည့္ “သတၱရုေဇယ်” အမည္ရွိေသာ ျမင္းေတာ္ကို ပတၱျမားကၾကိဳးတန္ဆာဆင္၍ စီးေတာ္မူသည္။
သူရဲေကာင္းငါးရာတို႔ကိုကား ျမင္းေကာင္းငါးရာကို စီးေစျပီးလွ်င္ နားထြင္းမဂၤလာ၊ ဥေသွ်ာင္ထံုးမဂၤလာျပဳေတာ္မူရန္ အေဆာင္အေယာင္ အခမ္းအနားတို႔ႏွင့္ မဂၤလာပုဏၰား ရွစ္ဦးတို႔ကိုလည္း ေခၚေဆာင္ေတာ္မူသည္။
ေကတုမတီေတာင္မ်က္ႏွာတံခါးမွ စတင္ထြက္ေတာ္မူရာ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာက ဓားလြတ္ကိုကိုင္လ်က္ ေရွ႕ေတာ္မွထြက္သည္။ ခ်ီေတာ္မူရာတြင္ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ၏ဖခင္ မင္းရဲသိခၤသူႏွင့္ အမတ္ေပါင္းေလးက်ိပ္တို႔ကလည္း ျမင္းကိုယ္စီျဖင့္ လိုက္ပါ လာၾကသည္။
သို႔ျဖင့္ အစဥ္အတိုင္းခ်ီရာ လမ္း၌ အဆီးအတား မရွိဘဲ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီသို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူသည္။ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ က ေစတီရင္ျပင္ေပၚသို႔ မတက္မီ သူရဲေကာင္းငါးရာကို . . .
“သူရဲေကာင္းမ်ားက ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ကို အထပ္ထပ္ဝန္းရံ၍ တားၾကရမည္။ ကိုယ့္တာဝန္ႏွင့္ကုိယ္ လွံဳျခံဳေစရမည္။ နားထြင္းမဂၤလာျပဳေတာ္မူေနခိုက္တြင္ မည္သူတစ္ဦးမွ် ေစတီေတာ္ေပၚသို႔ တက္မလာေစႏွင့္။ မြန္ဘုရင္ၾကားသိ၍ စစ္သည္အင္အားႏွင့္ခ်ီတက္လာလ်င္လည္း ႏိုင္ေအာင္ဆီးဆို႔ခုခံၾကရမည္။ ေရႊနန္းေတာ္ရွင္မင္းတရား နားထြင္းေတာ္မူခိုက္မွာ မဂၤလာေတာ္ၾကီး ပ်က္ဆီးေအာင္ အေႏွာက္အယွက္ မရွိေစရ။ ေရႊခြက္ဆြဲရဲဗိုလ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္အတိုင္း အရွင့္အက်ဳိးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္” ဟု အမိန္႔ေပးသည္။
တပင္ေရႊထီး၊ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာႏွင့္ အမတ္ပုဏၰားတို႔က ေစတီေတာ္ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚသုိ႔တက္ၾကရာ ေစတီေတာ္ရွိ မြန္တို႔ျမင္လွ်င္ အလြန္ေၾကာက္လန္႔တုန္လွဳပ္ၾကလ်က္ ဦးခိုက္ဝပ္တြားၾကသည္။ တပင္ေရႊထီးသည္ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ကို လက္အုပ္ခ်ီဦးထိပ္မိုးလ်က္ လက်္ာရစ္သံုးပတ္ လွည့္ေတာ္မူသည္။ ေမြးနံေတာ္သီရိအရပ္ျဖစ္သည့္ အဂၤါေထာင့္သို႔ေရာက္လွ်င္ တန္႔ရပ္ေတာ္မူျပီး၊ ထိုအဂၤါေထာင့္၌ ပုဏၰားေတာ္မ်ားနွင့္ နားထြင္းမဂၤလာသဘင္ ဆင္ယင္ေတာ္မူသည္။
ေကတုမတီဘုရင္ တပင္ေရႊထီးက သူရဲေကာင္းမ်ားျခံရံလ်က္ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိလာကာ နားထြင္းမဂၤလာျပဳေတာ္မူသည့္ သတင္း ဟံသာဝတီဘုရင္ သုရွင္တကာရြတ္ပိ ၾကားသိ လိုက္ေသာအခါ မိမိပိုင္နယ္ေျမသို႔ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားမွဳအတြက္ ေဒါသမာန္ပြားရေတာ့သည္။
“မွဴးေတာ္မတ္ေတာ္မ်ား . . ေကတုမတီဘုရင္တပင္ေရႊထီးသည္ ငါ၏ႏို္င္ငံပိုင္နက္သို႔ ဝင္ေရာက္လာကာ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေနျပီဟု ၾကားသိေတာ္မူရသည္။ ဤကိစၥမွာ ငါ့အား ဂရုမထား၊ မေလးစားဘဲ က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားလိုက္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်ဴးေက်ာ္လာသူ တပင္ေရႊထီးကို အထိန္းေတာ္ၾကီး ဗညားေလာႏွင့္ ဗညားက်န္းတို႔ကိုယ္တိုင္ တပ္ေတာ္မ်ားဦးစီးလ်က္ ခ်ီတက္ဝန္းရံကာ လက္ရအရွင္ဖမ္းဆီးၾကရမည္။ လက္မလြတ္ေစႏွင့္”
ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူလိုက္ရာ အထိန္းေတာ္ ဗညားေလာႏွင့္ ဗညားက်န္းတို႔လည္း မြန္တပ္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္းဆင့္ဆိုကာ ျမိဳ႕ေတာ္မွ ထြက္၍ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ရွိရာသို႔ ခ်ီတက္လာၾကသည္။
ေစတီေတာ္ေျခရင္းမွ ေကတုမတီ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ေတြ႕ရေသာ အခါ ေရွ႕ဆက္မခ်ီဝံ့ဘဲ အေဝးမွသာ ဝန္းရံထားၾကသည္။ (ထိုအခ်ိန္က မြန္ဘုရင္ သုရွင္တကာရြတ္ပိစံရာ ဟံသာဝတီနန္းမွာ ယခုလက္ရွိပဲခူးျမိဳ႕တည္ရာတြင္ မဟုတ္ဘဲ၊ အေနာက္ေတာင္တန္းတြင္ရွိသည္။ ယခု ပဲခူးျမိဳ႕တည္ရာေနရာကို တည္ခဲ့သည့္ဘုရင္မွာ ဘုရင့္ေနာင္ျဖစ္ျပီး ဟံသာဝတီနန္းသစ္ေနရာဟု ဆိုရမည္။ သုရွင္တကာရြတ္ပိ လက္ထက္၌ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီမွာ ဟံသာဝတီနန္းအျပင္တြင္ ရွိေနျပီး၊ ဘုရင့္ေနာင္ နန္းသစ္တည္မွသာ နန္းျမိဳ႕အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားျခင္းျဖစ္၏။)
ေစတီေတာ္ေျခရင္းသို႔ ရန္သူတပ္မ်ားဝန္ရံလာသည့္သတင္း ၾကားသိၾကရလွ်င္ အမတ္အခ်ဳိ႕မွာ တုန္လွဳပ္သြားၾကသည္။ တပင္ေရႊထီးကမူ ထိုိကိစၥ ကို လံုးဝဂရုမထား။
“ရန္သူတပ္အား အေရးထားဂရုစိုက္ၾကရန္မလို၊ ငါ၏ မဂၤလာေတာ္ကိုသာ ျပီးေအာင္ေဆာင္ရြက္ၾကျပီးလွ်င္ ငါကိုယ္ေတာ္တိုင္ ရန္သူတပ္ကို ျဖိဳဖ်က္ေတာ္မူမည္” ဟု ရဲရင့္စြာ မိန္႔ေတာ္မူသည္။
နားေတာ္ထြင္းျပီးေသာအခါ ဆံေတာ္ကို ရွစ္ဦးဥေသွ်ာင္အသစ္ထံုးျခင္းအမွဳကို ျပဳသည္။ မဂၤလာႏွစ္ရပ္ျပီးစီးလွ်င္ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ကို ဦးခိုက္ကန္ေတာ့ကာ ဆုေတာင္းေတာ္မူသည္။
“တပည့္ေတာ္သည္ ငယ္စဥ္က ၾကံရြယ္ရင္းရွိသည့္အတိုင္း အရွင္ဘုရား၏အရိပ္ကိုခို၍ နားထြင္းမဂၤလာေတာ္ႏွင့္ ဥေသွ်ာင္ထံုးမဂၤလာမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာေဆာင္ရြက္ျပီးေျမာက္ခဲ့ရပါျပီ။ တပည့္ေတာ္သည္ မြန္သံုးရပ္ကို အုပ္စိုးႏိုင္သည္ျဖစ္၍ ေရႊေမာ္ေဓာအရွင္ျမတ္အား အစဥ္မျပတ္ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ႏိုင္သည့္ကိုယ္ ျဖစ္ရပါလို၏ ဘုရား”
တပင္ေရႊထီးသည္ ကိစၥ မ်ားအားလံုး ျပီးေျမာက္သည့္အခါ ေရႊေမာ္ေဓာေစတီေတာ္ေပၚမွ ျပန္၍ ဆင္းေတာ္မူျပီး၊ သတၱရုေဇယ် ျမင္းေတာ္ကိုစီးကာ လက္သံုးေတာ္ဓားကို ကိုင္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ . . .
“ငါကား ေတာင္ငူဘုရင္ တပင္ေရႊထီး ျဖစ္သည္။ ငါႏွင့္ဆိုင္၍ အဘယ္သူသည္ စစ္ျပိဳင္ဝံ့သနည္း၊ ကပ္ဝံ့က ကပ္ၾက” ဟု
ၾကိမ္းေတာ္မူလိုက္ျပီးလွ်င္ ျမင္းေတာ္ကို ဇက္ကုန္လႊတ္လ်က္ တစ္ဟုန္တည္းစိုင္းနင္းေတာ္မူသည္။ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာကလည္း တပင္ေရႊထီး၏ အပါးေတာ္မွ မခြာ။ ျမင္းကို အတင္းႏွင္၍ လိုက္သည္။ ေကတုမတီသူရဲေကာင္းတို႔စီးနင္းသည့္ ျမင္းငါးရာတို႔ကလည္း တစ္ဟုန္တည္း အျပင္းနွင္ၾကျပီး၊ ဘုရင္၏ ေနာက္ေတာ္မွ လိုက္ၾကေလ၏။ တပင္ေရႊထီးသည္ မြန္တပ္မ်ားဝန္းရံထားသည့္ ေနရာကို အတင္းနင္၍ ထြက္ေတာ္မူရာ မြန္စစ္သည္တို႔ ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖစ္ၾကကာ ဖရိုဖရဲျဖစ္ျပီး ေရွာင္၍ ေပးလိုက္ၾကရသည္။
သို႔အားျဖင့္ တပင္ေရႊထီးသည္ မိမိဆႏၵေတာ္မ်ား ေအာင္ျမင္ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ေနာက္ပါ သူရဲေကာင္း ငါးရာတို႔ႏွင့္ အတူ ေကတုမတီ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေတာ္မူေလသည္။
စာေရးသူ ကိုဟိန္းေဇ
0 comments:
Post a Comment