ျမန္မာရာဇဝင္လာ အခ်က္အလက္မ်ားကို သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ျခင္း
စာအုပ္အမည္ - ရာဇ၀င္ထဲက အျငင္းပြားစရာမ်ား
စာေရးသူ - တင္ႏိုင္တိုး
စာမ်က္ႏွာ - ၁၁၆
အရြယ္အစား - 3.86 MB
Nov 19, 2016
Nov 18, 2016
Nov 17, 2016
ဓမၼအေမးအေျဖမ်ားေပါင္းခ်ဳပ္
အရွင္ေကလာသ
၁။ ဓမၼအေမးအေျဖမ်ားေပါင္းခ်ဳပ္အမွတ္(၁)
( 2 . 57 MB ) #စာမ်က္ႏွာ ၂၆၅ × ၂
၂။ ဓမၼအေမးအေျဖမ်ားေပါင္းခ်ဳပ္အမွတ္(၂)
( 2 . 77 MB ) #စာမ်က္ႏွာ ၂၅၅ × ၂
၃။ #ဓမၼအေမးအေျဖမ်ားေပါင္းခ်ဳပ္အမွတ္(၃)
( 2 . 15 MB ) #စာမ်က္ႏွာ ၂၆၄ × ၂
Nov 16, 2016
ဒုစရုိက္ / သုစရုိက္
ဒုစရုိက္ / သုစရုိက္
ဒုစရိုက္ (၁၀) ပါး (ဒု = မေကာင္းေသာ ၊ စရုိက္ = အက်င့္)
(က) ကာယကံ (၃) ပါး
(၁) သတ္ (သတၱဝါမ်ား)
(၂) ခိုး (တစ္ပါးသူပိုင္ ပစၥည္း)
(၃) ေဖာက္ျပန္ (ကာမဂုဏ္)
(ခ) ဝစီကံ (၄) ပါး
(၁) လိမ္ (မဟုတ္မမွန္ေျပာျခင္း)
(၂) ကုန္းတိုက္ (ညီညြတ္မွုၿပိဳကြဲေစျခင္း)
(၃) ၾကမ္းတမ္း (ဆဲေရးတိုင္းထြာျခင္း)
(၄) အခ်ည္းႏွီး (အက်ဳိးမရွိေသာ စကားေျပာျခင္း)
(ဂ) မေနာကံ (၃) ပါး
(၁) အဘိဇၥ်ာ (သူတစ္ပါးပစၥည္း မတရား ရေစလိုျခင္း)
(၂) ဗ်ာပါဒ (သူတစ္ပါးကို ေသေၾကပ်က္စီး ေစလိုျခင္း)
(၃) မိစၦာဒိဌိ (အယူမွားျခင္း)
ဒုစရုိက္ (၁၀) ပါး ပြား (၄၀)
(၁) ကိုယ္တိုင္က်ဴးလြန္ (၁၀) ပါး
(၂) သူတစ္ပါးအားေစခိုင္း (၁၀) ပါး
(၃) သြယ္ဝိုက္အားေပး (၁၀) ပါး
(၄) ဝမ္းေျမာက္ (၁၀) ပါး
သုစရုိက္ (၁၀) ပါး (သု = ေကာင္းေသာ၊ စရုိက္ = အက်င့္)
(က) ကာယကံ (၃) ပါး
(ခ) ဝစီကံ (၄) ပါး ဒုစရုိက္ (၁၀) ပါးကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း သည္ သုစရုိက္ (၁၀) ပါး ျဖစ္သည္။
(ဂ) မေနာကံ (၃) ပါး
သုစရုိက္ (၁၀) ပါးလည္း ပြားလွ်င္ (၄၀) ရသည္။
(၁) ကိုယ္တိုင္
(၂) ေစခိုင္း
(၃) အားေပး
(၄) ဝမ္းေျမာက္
မွတ္ခ်က္
၎ဒုစရုိက္ / သုစရုိက္တို႔သည္လည္း ပါးစပ္ဖ်ားျဖင့္ ေျပာေန၊ ေဟာေနရုံမွ်ျဖင့္ အဓိပၸါယ္မျပည့္စံုဘဲ ဒုစရုိက္ကို ကိုယ္တုိင္လံုးဝ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကၿပီး
သုစရုိက္ကို လက္ေတြ႔ေလ့က်င့္လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး မိမိႏွင့္ အမ်ားအက်ဳိး
ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွသာလွ်င္ ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္သည္။
http://kyawkyawoo81.blogspot.com
ဒႆန႐ွိမွစာေကာင္း႐ွိတယ္
ဆိုင္းဘုတ္ဆိုတာက ဘာမွအေရးပါတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပစၥည္းက အဓိကပါ။ ကာရန္ ပါပါ၊ မပါပါ ကဗ်ာေကာင္းေရးႏိုင္ရင္ ကဗ်ာဆရာ တာဝန္ေက်ပါၿပီ။ အလားတူပဲ သ႐ုပ္မွန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေမာ္ဒန္ျဖစ္ျဖစ္ ဝတၳဳေကာင္းေရးႏိုင္ရင္ ဝတၳဳေရးဆရာ တာဝန္ေက်ပါတယ္။ အဘိဓမၼာ ဒါမွမဟုတ္ အေတြးအေခၚ ဒႆနတစ္ခုခုေတာ့ အခိုင္အမာ ကိုင္စြဲထားဖို႔လိုတယ္လို႔ …”
လူလတ္ပိုင္း စာေရးဆရာ ေလးငါးေယာက္ တစ္ရက္မွာေရာက္လာၾကၿပီး မာေၾကာင္းသာေၾကာင္း ေမးပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္က ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာေတြပါ။ စကားေျပာၾကရင္းနဲ႔ ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာ ႏွစ္ေယာက္က ေခတ္ႀကီးရဲ႕ တုိးတက္မႈႏႈန္းက ျမန္လြန္းေနတဲ့အတြက္ မွီေအာင္လိုက္ရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာေနတာပဲလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
လူငယ္ေတြကို မယွဥ္ႏုိင္ဘူး
သူတုိ႔အသက္အရြယ္ေတြက ငါးဆယ္ဝန္းက်င္ေတြျဖစ္ေနၾကၿပီဆိုေတာ့ ေမာေပမွာပဲ။ ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ ကိုယ္ေတာင္ ေမာလြန္းလုိ႔ လက္ေလ်ာ့ထားလုိက္ရတာ။ ျမန္မာလိုဖတ္ႏုိင္တဲ့ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေပါင္းေတာင္ သံုးသိန္းေလာက္ ရွိသတဲ့။ ဘယ္ လိုက္ဖတ္ေနႏုိင္မွာလဲ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကို တပည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့ အီးေမးလ္ေလာက္ပဲ သံုးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ ခုေနာက္ပိုင္း ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္နဲ႔ မ်က္စိက သိပ္ၿပီးသဟဇာတမျဖစ္လို႔ တစ္ခါတေလမွ ဖြင့္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ အေရးႀကီးကိစၥေတြရွိတဲ့ အခါက်လည္း လူငယ္ေတြပဲရွာၿပီး ထုတ္ေပးပါလုိ႔ ေျပာရတယ္။ စာရြက္နဲ႔ဖတ္ရတာက မ်က္စိအတြက္ ပိုအဆင္ေျပတယ္။ လူငယ္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွယွဥ္လို႔ မရပါဘူး။ သူတုိ႔က ဖ်တ္လတ္တက္ႂကြေနၾကတာေလ။
ဘာမဆို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္
ေလာကႀကီးမွာ မျဖစ္ႏုိင္တာဘာမွမရွိဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို တစ္သက္လံုး လက္ကိုင္ျပဳလာတဲ့သူျဖစ္ေတာ့ ဘာမဆုိ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ေလးေခ်ာင္းေထာက္ အားျပဳ ေနရသူျဖစ္ေပမယ့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ကိုးဆယ္ တစ္ရာကို ဦးေဆာင္ၿပီး ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ခရီးတို ခရီးရွည္ေတြ ႏွစ္စဥ္ထြက္ခဲ့တယ္။ ငပလီ၊ ေခ်ာင္းသာ၊ က်ဳိကၡမီ၊ စက္စဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ သြားခဲ့တယ္။ Desktop ကြန္ပ်ဴတာေတာင္ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မေရာက္ေသးတဲ့အခ်ိန္ကတည္းက Laptop ကိုင္သံုးခဲ့တယ္။ ပုဂၢလိကေတြ အင္တာနက္သံုးစြဲခြင့္ရရခ်င္းပဲ ေလွ်ာက္လႊာတင္ သံုးစြဲခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဘယ္ရွိဦးမွာလဲ။
မမီတာကို မလုိက္ေတာ့ဘူး
အခုေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြက သန္းခ်ီလိုရွိေနတာ။ ဘယ္လိုမွ ႏွံ႔စပ္ေအာင္ အင္တာနက္လႈိင္းေတြၾကား မကူးစက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္လည္း မေပးႏိုင္ဘူး။ လူကလည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ မမီတဲ့အတူတူ လုိက္မေနေတာ့ဘူး။ လူငယ္ေတြကို လိုက္ယွဥ္မေနေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တယ္။ ကုိယ့္အရွိန္နဲ႔ ကိုယ္ပဲသြားတာ အေကာင္းဆံုးပဲလုိ႔လည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကိုယ့္မွာက အင္တာနက္တစ္ခုတည္းအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္သလို ႏုိင္ငံျခားက တပည့္လူငယ္ေတြနဲ႔ခ်ည္း အင္တာနက္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္စကားေျပာေနလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္တြင္းက လူငယ္ေတြနဲ႔လည္း စကားေျပာဖို႔၊ ထိေတြ႔ဖို႔ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တယ္။ ဝက္ဘ္ဆုိက္ေတြမွာ စာေရးေန႐ုံနဲ႔ ၿပီးတာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာက လူတုိင္း ကြန္ပ်ဴတာကိုင္ေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ မဂၢဇင္းေတြ ဂ်ာနယ္ေတြေတာင္မွ ထြက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ဖတ္ၾကရတာျဖစ္တယ္။
အဓိကလိုအပ္တာ ကြန္ပ်ဴတာ မဟုတ္ဘူး
စာေရးဆရာ စာေရးတယ္ဆုိတာ လူေတြဖတ္ဖုိ႔ မဟုတ္လား။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဖတ္ဖို႔ဆုိရင္ ျမန္မာေတြနားလည္တဲ့ ျမန္မာ စကားနဲ႔ ေရးရမွာျဖစ္သလုိ၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဆီေရာက္တဲ့ ၾကားခံပစၥည္းကို သံုးရမွာပဲျဖစ္တယ္။ အင္တာနက္ေတြ၊ အြန္လိုင္းေတြက ျမန္မာလူမ်ဳိးအမ်ားစု မထိေတြ႔ႏိုင္ေသးဘူး။ ပံုႏွိပ္စာအုပ္စာေစာင္ေတြပဲ အဓိက အားထားေနရဆဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးဆရာေတြ ေခတ္ကိုအမီလုိက္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ မသံုးႏိုင္တာ စိတ္ပ်က္အားငယ္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကလုိ အပ္ခ်က္က ကြန္ပ်ဴတာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြဖတ္ဖုိ႔ လူေတြနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့၊ လူေတြဖတ္ခ်င္ေနတဲ့စာေတြ ေရးသားႏုိင္ၾကဖုိ႔သာျဖစ္တယ္။
တာဝန္မဲ့လြန္းတယ္
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီေခတ္ကေခတ္ကို အမီလိုက္႐ုံနဲ႔ တင္မရေတာ့ဘူး။ ေခတ္ကို အမီလိုက္လို႔က ေခတ္ရဲ႕ေနာက္ၿမီးဆြဲပဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ စာေရးဆရာဆိုတာက ေခတ္ကိုေရွ႕ေဆာင္ႏုိင္တဲ့သူ ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာေတြသာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ စတုတၳမ႑ိဳင္ျဖစ္တယ္လို႔ ျပည္သူလူထုႀကီးတစ္ရပ္လံုးက တေလးတစား သတ္မွတ္ထားတာ မဟုတ္လား။ ဒီ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ထိုက္တန္ေအာင္ေတာ့ ဝတၱရားေက်ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ စာေရးဆရာမွာ ဘာတာဝန္မွ မရွိဘူး။ စာေရးဆရာဟာ ဘယ္သူအတြက္မွ မဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့စကားမ်ဳိးက တာဝန္မဲ့လြန္းပါတယ္။ မေျပာသင့္ပါဘူး။
ကဗ်ာျဖစ္ဖို႔သာ အေရးႀကီးတယ္
အဲဒီလို တာဝန္မဲ့စကားေတြ လြန္လြန္ကၽြံကၽြံ ေျပာၾကတာေတြေၾကာင့္ အခု ေလာေလာဆယ္ ျမန္မာစာေပဟာ တိုးတက္မႈ တုံ႔ဆိုင္းေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ကဗ်ာဆရာေတြ ကာရံပါတဲ့ ကဗ်ာေရးရမွာ လန္႔ေနသလို ဝတၳဳေရးဆရာေတြလည္း သ႐ုပ္မွန္ဝတၳဳေရးရမွာ လက္တြန္႔ေနၾကတယ္။ ကဗ်ာဆရာတိုင္းက ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြ ေရးတတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကာရန္နဲ႔ ကဗ်ာလည္း ထြက္မလာ၊ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေကာင္းေတြလည္း ထြက္မလာေတာ့ဘူး။ မဂၢဇင္းတိုင္းမွာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြ အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ပါေနတာပဲလို႔ မေျပာပါနဲ႔။ အဲဒီကဗ်ာေတြရဲ႕ တစ္ဝက္ေလာက္က ကဗ်ာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကဗ်ာလို စာေၾကာင္းခြဲစီထားတဲ့ စာလံုးေတြပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ဆို စကားေျပလို႔ေတာင္ မေခၚႏိုင္ပါဘူး။ စကားေျပရဲ႕အဂၤါေတြ မျပည့္စံုပါဘူး။ တခ်ဳိ႕က ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆိုၿပီး ေရးသားလိုက္ၾကတာ ကဗ်ာအေငြ႔အသက္၊ ကဗ်ာဝိဉာဥ္ကို လံုးလံုးကို ရွာမေတြ႔ပါဘူး။ ကာရန္ပါတိုင္း ကဗ်ာလုိ႔မေခၚႏိုင္သလို၊ ကဗ်ာလို႔ အမည္တပ္တိုင္း ကဗ်ာျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကာရန္ ပါေရး မပါေရး၊ ေမာ္ဒန္ ျဖစ္ေရး၊ မျဖစ္ေရးဆိုတာက အေရးမႀကီးပါဘူး။ ကဗ်ာျဖစ္ဖို႔သာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဝတၳဳစစ္စစ္ ျဖစ္ဖို႔လို
ဝတၳဳေရးရာမွာလည္း သ႐ုပ္မွန္တို႔၊ ေမာ္ဒန္၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္တို႔ျဖစ္ဖို႔ထက္ ဝတၳဳစစ္စစ္ျဖစ္ဖို႔နဲ႔ ဝတၳဳေကာင္းျဖစ္ဖို႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က စာသာေရးၾကတာ ကိုယ္ေရးလိုက္တာ ဝတၳဳလား၊ ေဆာင္းပါးလား၊ အက္ေဆးလား၊ စာၫြန္႔လားဆိုတာေတာင္ ေရေရရာရာ မသိပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ကိစၥမ်ားဆို စာေရးဆရာေတြသာ မဟုတ္ဘူး။ အယ္ဒီတာလုပ္ေနသူမ်ားေတာင္ မသိၾကဘူး။ တိုရင္ ဝတၳဳတို၊ ရွည္ရင္ ဝတၳဳရွည္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ ဝတၳဳတိုက ဝတၳဳရွည္ေနရာ ေရာက္လိုေရာက္၊ ေဆာင္းပါးက ဝတၳဳျဖစ္လိုျဖစ္၊ အက္ေဆးျဖစ္လိုျဖစ္နဲ႔ အဆီအေငၚမတည့္မႈေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျမင္ေတြ႔ေနရတတ္တယ္။
ဒႆနရွိမွ စာေကာင္းထြက္
အဆီအေငၚမတည့္ေပမယ့္လည္း ကဗ်ာေကာင္း၊ စာေကာင္း၊ ဝတၳဳေကာင္းျဖစ္ရင္ သည္းခံႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္ဆိုတာက ဘာမွအေရးပါတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပစၥည္းက အဓိကပါ။ ကာရန္ ပါပါ၊ မပါပါ ကဗ်ာေကာင္းေရးႏိုင္ရင္ ကဗ်ာဆရာ တာဝန္ေက်ပါၿပီ။ အလားတူပဲ သ႐ုပ္မွန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ေမာ္ဒန္ျဖစ္ျဖစ္ ဝတၳဳေကာင္းေရးႏိုင္ရင္ ဝတၳဳေရးဆရာ တာဝန္ေက်ပါတယ္။ အဘိဓမၼာ ဒါမွမဟုတ္ အေတြးအေခၚ ဒႆနတစ္ခုခုေတာ့ အခိုင္အမာ ကိုင္စြဲထားဖို႔လိုတယ္လို႔ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း
The Hot News မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။
17-11-2016 ျမန္မာအလင္း သတင္းစာ
17-11-2016 ျမန္မာအလင္း သတင္းစာ
အားေပးမႈကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒီမွာ သြားလိုက္ေနာ္။
--------
ေဇယ်သိဂႌေက်ာင္း
Nov 15, 2016
ရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ျမတ္
====================
ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ဟာ ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ (လက္ယာေတာ္ရံ) အဂၢသာ၀က
မေထရ္ျမတ္ျဖစ္တယ္။ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ လူ႔ဘ၀က အမည္ဟာ ဥပတိႆ လုိ႔ေခၚတယ္။ (M.i.150)
အ႒ကထာ ဆရာေတာ္ေတြကေတာ့ ဥပတိႆ ဆုိတာ ဇာတိရြာရဲ႕အမည္ျဖစ္ၿပီး သူဟာ အဲဒီရြာက အႀကီးအကဲရဲ႕အႀကီးဆုံးသားျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျခားက်မ္းတစ္ခုကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဇာတိရြာအမည္ဟာ ''နာဠက’’ လုိ႔ဆုိထားတယ္။
မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ခမည္းေတာ္ဟာ ၀ဂၤႏၲ ျဗာဟၼဏျဖစ္ၿပီး (DhA.ii.84) မယ္ေတာ္ကေတာ့ ႐ူပသာရီပုေဏၰးမ ျဖစ္ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ ႐ူပသာရီရဲ႕ အမည္ကုိစြဲၿပီး မေထရ္ျမတ္ဟာ ‘‘သာရိပုတၱ’’ လုိ႔ထင္ရွားတာျဖစ္တယ္။သကၠတက်မ္းဂန္ေတြမွာေတာ့ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ဘြဲ႕ေတာ္ကုိ "သာရိပုၾတ’’၊ သာလိပုၾတ’’၊ "သာရိဆုတ’’၊ “သာရဒြတိပုၾတ’’ လုိ႔ေတြ႕ရပါတယ္။ အပဒါန ပါဠိေတာ္မွာ မေထရ္ျမတ္ကုိ ''သာရိသမၻ၀’’လုိ႔ ေခၚေ၀ၚထားတာကုိလည္းေတြ႕ရတယ္။ (ii.480)"ဥပတိႆ ''ဆုိတဲ့အမည္ကုိ က်မ္းဂန္ေတြထဲမွာ အင္မတန္အေတြ႕ရနည္းတယ္။ မေထရ္ျမတ္မွာ "စုႏၵ၊ ဥပေသန၊ ေရ၀တ" ေနာက္အခါ ခဒိရဝနိယ ဆုိၿပီး ညီေတာ္ သုံးေယာက္ရွိၿပီးေတာ့ ၊ ''စာလာ၊ ဥပစာလာ၊ သီသူပစာလာ’’ ဆုိၿပီး ညီမေတာ္သုံးေယာက္ရွိတယ္။သူတို႔အားလုံးဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အတြင္းကုိ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ (DhA.ii.188, cf.Mtu.iii.50). က်မ္းဂန္မ်ားမွာ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ဦးေလးနဲ႔ တူေတာ္ တုိ႔ကုိလည္း ေဖာ္ျပထားၿပီး မေထရ္ျမတ္ဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာ ထံေမွာက္ေခၚ သြားလုိ႔သူတို႔ရဲ႕ အယူမွားေတြကုိ ေပ်ာက္ကြယ္ေစခဲ့ပါတယ္။ (DhA.ii.230 2) ။ တူေတာ္ရဲ႕ အမည္ကေတာ့ "ဥပေရ၀တ’’ ျဖစ္တယ္။ (SA.ii.175)
မေထရ္ျမတ္အေလာင္းလ်ာဟာ အလြန္ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ေတာ္မူၿပီး ရွင္အႆ ဇိ မေထရ္ျမတ္ထံကေန တရားဂါထာေတာ္ရဲ႕ပထမႏွစ္ေၾကာင္းကုိ ၾကားနာရ႐ုံနဲ႔ တၿပိဳက္နက္ “ေသာတပန္’’ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေကာလိတ (အရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္) ဟာ ေသာတပန္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူတဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္နဲ႔ အတူ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ခ်င္ေပမဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ ေက်းဇူးတရားကုိ အၿမဲသိတတ္တဲ့ ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ က သူတုိ႔ရဲ႕ဆရာျဖစ္တဲ့ ''သဥၥယ’’ ဆရာႀကီးကုိ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ သတင္းစကားကုိေျပာၾကားၿပီး အတူေခၚေဆာင္သြားသင့္တယ္အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ သုိေသာ္လည္း ''သဥၥယ’’ ဆရာႀကီးဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ေခၚေဆာင္မူကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။
ရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္ဟာ ရဟန္းျပဳၿပီး ခုႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ရဟႏၱာျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ရွင္သာရိပုတၱရာဟာ ရဟႏၱာျဖစ္ဖုိ႔ ႏွစ္ပါတ္တာၾကာခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာနဲ႔ အတူ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္က၊ သူကရခတလႈိဏ္မွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူခုိက္ ဗုဒၶျမတ္စြာက ဒီဃနခ ပရိဗုိဇ္ကုိေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ေ၀ဒနာပရိဂၢဟ သုတၱံကုိၾကားနာရၿပီး ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ DhA.i.73 ff.; AA.i.88 ff.; ThagA.ii.93 ff. Ap.i.15ff စတဲ့က်မ္းဂန္မ်ားမွာေဖာ္ျပထားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အတြင္း ၀င္ေရာက္လာပုံအေၾကာင္းရာကုိ Vin.ii.38 ff. မွာေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။
ဘိကၡဴ ၊ ဘိကၡဴ နီ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ မ်က္ေမွာက္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ကုိ "ပညာႀကီးၾကတဲ့ ငါ့ရဲ႕ တပည့္သာ၀ကရဟန္းေတြထဲမွာ သာရိပုတၱရာသည္ အသာဆုံး၊ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေပတယ္’’ လုိ႔ ခ်ီးက်ဴးျမြက္ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ (A.i.23) ပညာအရာမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာၿပီးလွ်င္ အႀကီးျမတ္ဆုံး၊ အသာဆုံးအျဖစ္ ခ်ီးမြမ္းခံရပါတယ္။ (SA.ii.45) မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ဥာဏ္ပညာႀကီး ရင့္မူ ေပၚလြင္ထင္ရွားဆုံးအခ်ိန္ကေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ ကေနသကၤႆၿမိဳ႕တံခါး ဆင္းၾကြေတာ္မူတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာဗုဒၶျမတ္စြာ ေမးေတာ္မူတဲ့ေမးခြန္းေတြကုိ ရွင္သာရိပုတၱရာက လြဲၿပီး ဘယ္သူမွမေျဖၾကားႏုိင္ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေတြဟာဘုရားရွင္မ်ားသာ ေျဖၾကားႏုိင္တဲ့ေမးခြန္း မ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။ (DhA.iii.228 f.; cf. SNA.ii.570f.) ၿပီးေတာ့ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဣေျႏၵအႏုအရင့္ႏွလုံးသြင္း၊ အဇၥ်ာသယကုိ လည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္တုိ႔သာ သိႏုိင္တယ္။ မေထရ္ျမတ္ မသိႏုိင္ဘူး။ (DhA.iii.426; J.i.182) ဒါ့အျပင္သတၱ၀ါတုိင္းအတြက္ သင့္ေလ်ာ္မွန္ကန္တဲ့ ကမၼ႒ာန္းတရားကုိလည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္တုိ႔ သာ ေဟာၾကားေပးႏုိင္တယ္။ (SNA.i.18)
သတၱ၀ါေတြရဲ႕ အတိတ္ဘ၀မ်ားစြာကုိလည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္တုိ႔သာအကန္႔အသတ္မရွိသိႏုိင္ပါတယ္။ (SNA, ii.571)က်မ္းဂန္ေတြထဲမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ အခါအားေလ်ာ္စြာ တရားေတာ္ရဲ႕ေခါင္းစဥ္အေၾကာင္းအရာကုိ သာ ေဟာၾကားၿပီး ရွင္သာရိပုတၱရာက အေသးစိတ္ဆက္ လက္ေဟာေတာ္ၾကားေတာ္မူတယ္။ အဲလုိ မေထရ္ျမတ္ေဟာၾကားတဲ့တရားေတာ္ကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာက သာဓုေခၚေတာ္မူတယ္။ (e.g., M.i.13; iii.46, 55, 249) "သာရိပုတၱ စၾက၀ေတးမင္း၏ သားႀကီးသည္ ဖခင္၏ စၾကာရတနာကုိ လည္ပတ္ေစႏုိင္သကဲ့သုိ႔ သင္သည္ ငါ လည္ပတ္ေစသကဲ့ သုိ႔ပင္ ျမတ္ေသာဓမၼစက္ကုိ မွန္ကန္စြာ လည္ပတ္ေစႏုိင္ေပတယ္’’ စသည္ျဖင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာကရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ကုိ တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူတဲ့ အေၾကာင္းမ်ားကုိ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မွတ္တမ္း တင္ထားပါတယ္။
S.i.191; cf. SN.vs.556 f. ဒီသုတၱံမွာ ေသလပုဏၰားက ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ''ဆရာ့စကားကုိ လုိက္၍ အရွင္၏စကားကုိ နာယူေသာ စစ္သူႀကီးကား အဘယ္သူပါနည္း’’ လုိ႔ေမးေလွ်ာက္တဲ့အခါ ဓမၼစက္ကုိ အတုလုိက္ၿပီး လည္ပတ္ေစႏုိင္သူဟာ ရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ျမတ္ျဖစ္ေၾကာင္းေျဖၾကားေတာ္မူ ပါတယ္။ (M.iii.29) ဒါေၾကာင့္မုိလုိ႔ ရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္ဟာ "ဓမၼဘ႑ာဂါရိက’’ လုိ႔ထင္ရွားသလုိရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ျမတ္ဟာလည္း "ဓမၼေသနာပတိ’’ လုိ႔ထင္ရွားပါတယ္။ "အႏုပဒသုတၱံ’’ ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာက ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ရွည္လ်ားစြာ ခ်ီးက်ဴးျမြက္ၾကားထားတဲ့ သုတၱံတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီသုတ္ေတာ္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာက မေထရ္ျမတ္ဟာ တပည့္သာ၀ကေတြထဲ မွာ ျမတ္ေသာစံျပဳထုိက္သူ၊ ျမတ္ေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ ကိေလသာမွလြတ္ေျမာက္မူတုိ႔မွာ တဖက္ကမ္း ကူးေျမာက္ၿပီးသူ အျဖစ္ခ်ီးက်ဴးျမြက္ၾကားထားပါတယ္။
"မဟာေဂါသိဂၤသုတ္’’ မွာ "ရဟန္းသည္ စိတ္ကို မိမိအလုိအတုိင္းျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ ရဟန္းသည္ စိတ္အလုိအတုိင္း မျဖစ္။ ... ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ရဟန္းျဖင့္ ေဂါသိဂၤမည္ေသာ အင္ၾကင္ေတာသည္တင့္တယ္ႏုိင္ရာေပ၏’’ လို႔မေထရ္ျမတ္က မိမိအျမင္ကုိ မိန္႔ၾကားထားပါတယ္။ ဒီမိန္႔ၾကားခ်က္ကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာက သာဓုေခၚေတာ္မူၿပီး "သာရိပုတၱသည္ စိတ္ကုိမိမိအလိုအတုိင္းျဖစ္ေစ၏၊ သာရိပုတၱသည္ စိတ္၏ အလုိအတုိင္း မျဖစ္" လုိ႔ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဗုဒၶျမတ္စြာဟာရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ဆုံးမဖုိ႔လုိအပ္တဲ့အခါမွာလည္း တုံ႔ဆုိင္းေတာ္မမူပါဘူး။
ဥပမာ ဗုဒၶျမတ္စြာကသာသနာတြင္း ၀င္ေရာက္စ ရဟန္းသစ္ေတြကုိ ဆူညံလုိ႔ ႏွင္ထုတ္တုန္းက မေထရ္ျမတ္က ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕အလုိေတာ္ကုိ နားမလည္တဲ့အခါမွာ ၊ (M.i.459) ေနာက္တခါ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ၀စၥကုဋီမွာ ရွင္ရာဟုလာ တစ္ညလုံး သီတင္းသုံးေနရလုိ႔ ရွင္ရာဟုလာကုိ ေကာင္းစြာ မေစာင့္ေရွာက္တဲ့အခါမွာျဖစ္ပါတယ္။ (J.i.161f.)
သစၥ၀ိဘဂၤသုတ္ မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ေမြးမိခင္ နဲ႔ တူတဲ့ဆရာအျဖစ္ ဥပမာေပး ေတာ္မူပါတယ္။ ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ကုိေတာ့ ေကၽြးမိခင္ အျဖစ္ ဥပမာေပးေတာ္မူတယ္။ ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ ဟာ ေသာတပတၱိဖုိလ္ ရေအာင္ ေဟာၾကားဆုံးမေတာ္ မူတတ္ၿပီး ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ကေတာ့ အထက္ဖုိလ္မ်ားကုိ ရေအာင္ ေဟာၾကားဆုံးမေတာ္မူတတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ (M.iii.248) "ပိ႑ပါတ ပရိသုဒၶိသုတ္’’ မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ သုညတ
ဖလသမာပတ္နဲ႔ေနျခင္းကုိ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူၿပီး အဲဒီ ဖလသမာပတ္ပြားမ်ားပုံကုိလည္း ညႊန္ၾကားေဟာျပေတာ္မူပါတယ္။
အျခားထုိထုိသုတၱံမ်ားမွာလည္း တရားဓမၼအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာက မေထရ္ျမတ္ကုိ ညႊန္ၾကားေဟာျပေတာ္မူတယ္။ေမးျမန္းစီစစ္ေတာ္မူတယ္။ ဥပမာ အားျဖင့္ "ဘူတ’’ တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (S.ii.47f) မွာ၊ ဣေျႏၵငါးပါးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (S.v.220f., 225f., 233f ) မွာ ေသာတပတၱိ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး S.v.347 မွာ၊ စ်ာန္တရားပြားမ်ားပုံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး(A.i.65) မွာ၊ အတၱစြဲျဖဳတ္ပုံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (A.i.133) မွာ၊ လုပ္ငန္းလုပ္ကုိင္ရာမွာ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ က်႐ႈံးျခင္းအေၾကာင္းတရားမ်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး(A.ii.81f.) မွာ၊ အတၱဘာ၀ ရရွိပုံေလးမ်ဳိးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (A.ii.159)မွာ၊ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ေစ့ေဆာ္ တြန္းျခင္း နည္းလမ္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (A.iii.198) မွာ၊တပါးတည္းေနထုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ ပီတိခ်မ္းသာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (A.iii.207) မွာ စသည္ျဖင့္ သုတၱံမ်ားစြာမွာေတြ႕ရပါတယ္။အိမ္ေနသူလူတုိ ႔အတြက္ ျမတ္ေသာ တရားေဟာၾကားျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (211f.) မွာ၊ ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ ၀ိပႆနာဥာဏ္တုိးပြားေစတဲ့ အရာ (၆) ပါးကုိ (424f.) မွာ၊ အလားတူ (၇) ပါး (A.iv.30)၊ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ခ်ီးမြမ္းႏုိင္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္း (၇) ပါး (35) ၊ရဟန္းတပါးျမတ္ႏုိး႐ုိေသထုိက္တဲ့ ၀တၳဳမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ား (120f.)၊ အာသ၀တရာမ်ား ကင္းစင္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ရည္ (၈) ပါး (223 f.)သံေယာဇဥ္မကုန္ဘဲ ဘ၀သစ္ျပန္လည္ေမြးဖြား ရေသာ္လည္း အပါယ္ဘုံမွ ကင္းလြတ္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ (၉) ေယာက္ (379 f.)၊ အာသ၀တရားမ်ားကုိ ပယ္ရွားဖ်က္ဆီးၿပီးေသာ ရဟန္းရဲ႕ အား(၁၀) ပါး (A.v.174 f.)၊ စသည္ျဖင့္ သုတၱံမ်ားစြာ မွာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ အျခားသီတင္းသုံးေဖာ္မေထရ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း တရား ဓမၼေမးျမန္း၊ ေျဖၾကားေတာ္မူတဲ့အေၾကာင္းရာေတြကုိလည္း ထုိထုိ သုတၱံမ်ားမွာေတြ႕ရတယ္။ မဟာေကာ႒ိက မေထရ္ျမတ္က အရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ေအာက္ပါတရားဓမၼမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းေတာ္မူတဲ့အေၾကာင္း သုတၱံမ်ားမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ "ကမၼ’’ (S.ii.112 f.)၊ "ေယာနိေသာမနသိကာရ’’ S.iii.176 f၊ "အ၀ိဇၨာနဲ႔ ၀ိဇၨာ’’ (ibid., 172 f.) အာ႐ုံအေႏွာင္ အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (S.iv.162 f.)“အဗ်ာကတတရားမ်ား’’ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး(ibid., 384 f.)၊ ဖႆေျခာက္ပါးမွာ ခံစားမူခ်ဳပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ က်န္ရွိေနတဲ့အရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး(A.ii.161) ရဟန္းေတြ ဗုဒၶျမတ္စြာထံေမွာက္မွာ ျဗဟၼာစရိယက်င့္သုံးျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္န႔ဲပတ္သက္ၿပီး (A.iv.382) "မဟာေ၀ဒလႅသုတ္’’ ဟာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ကေန ရွင္မဟာေကာ႒ိက မေထရ္ျမတ္ကုိ ေဟာၾကားထားတဲ့ ရွည္လ်ားတဲ့ သုတၱံတစ္ခုျဖစ္တယ္။ (M.i.292 ff.) ၿပီးေတာ့ ရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္ကုိ "အာတာပီ၊ ၾသတၱာပီ’’(S.ii.195f.)နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေမးျမန္းေတာ္မူေၾကာင္း၊ ရွင္အႏု႐ုႏၶမေထရ္ျမတ္ကုိ ေသကၡ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းေတာ္မူေၾကာင္းကုိ လည္းမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ (S.v.174 f., 298f.) တခါေတာ့ ရွင္အႏု႐ုႏၶမေထရ္ျမတ္က ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိေလာကဓါတ္တစ္ေထာင္ကုိျမင္ႏုိင္တယ္။
မတြန္႔ဆုတ္တဲ့ လုံ႔လရွိၿပီး သတိထင္ရွားလ်က္ စိတ္ဟာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းမွာေကာင္းစြာတည္တယ္၊ သုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕စိတ္ဟာ တဏွာ၊ ဒိ႒ိတုိ႔နဲ႔ မစြဲလမ္းဘဲ အသေ၀ါတရားေတြကေန မလြတ္ကင္းႏုိင္ျဖစ္ေနပါတယ္ လုိ႔ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က ေလာကဓါတ္တစ္ေထာင္ကုိ ျမင္ႏုိင္တယ္’’ လုိ႔ဆုိတာ "မာန’’ ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ငါဟာလုံ႔လထုတ္ၿပီးၿပီ သတိထင္ရွားၿပီး စိတ္ဟာ အာ႐ုံတစ္ခုမွာဘဲ တည္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ႀကံစည္ေတြးေတားမူဟာ "စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မူ’’ "ဥဒၶစၥ" ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ထုိ႔သုိ႔ျဖစ္လ်က္ ငါ့စိတ္ဟာ တဏွာ၊ ဒိ႒ိတုိ႔နဲ႔ မစြဲလမ္းဘဲ အသေ၀ါတရားေတြကေန မလြတ္ကင္းႏုိင္ျဖစ္ေနတယ္ လုိ႔ေတြးေတာျခင္းသည္ "သံသယ၊ ကုကၠဳစၥ’’ ျဖစ္ေနေၾကာင္း အဲဒီတရားေတြကုိ ပယ္စြန္႔ဖုိ႔လုိေၾကာင္း လမ္းညႊန္ေဟာၾကားေတာ္မူလုိ႔ အရွင္အႏု႐ုႏၶမေထရ္ျမတ္ဟာ လမ္းညႊန္တဲ့အတုိင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ကုိ ရရွိသြားေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။
ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ ျမတ္က ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြကင္းစင္မူ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းေတာ္မူတဲ့အေၾကာင္းကုိ "အနဂၤဏသုတ္’’ မွာမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ ဂါလိယာနိသုတ္မွာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္က ေတာေက်ာင္းေနရဟန္းေတြ က်င့္သုံးအပ္တဲ့ တရား (၁၆) ပါးကုိ ေဟာၾကားတဲ့အခါ သုတ္ေတာ္ရဲ႕အဆုံးမွာ ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ က ေတာေက်ာင္းရဟန္းမ်ားသာက်င့္အပ္ပါသလားလုိ႔ေမးျမန္းေတာ္မူတဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က ထုိသုိ႔မဟုတ္ ၿမိဳ႕ေနရဟန္းမ်ားလည္းက်င့္အပ္ေၾကာင္းေဟာၾကားေတာ္မူေၾကာင္း ကုိမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။
ေဗာဇၥ်င္ တရားေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရွင္သာရိပုတၱက ရွင္ဥပ၀ါဏမေထရ္ျမတ္ကုိ ေမးျမန္းေတာ္မူတယ္။ ရွင္အာနႏၵာက မေထရ္ျမတ္ကုိ ေသာတၱပတၱိမဂ္ျဖစ္ပုံ၊ အခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ ကိေလသာေတြက လြတ္ေျမာက္ၿပီး အခ်ဳိ႕မလြတ္ေျမာက္ၾကတဲ့အေၾကာင္း ရင္း၊ ျပည့္စုံစင္ၾကယ္တဲ့ သမာဓိတရားရရွိေၾကာင္းတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေထရ္ျမတ္ကုိ ေမးျမန္းေတာ္မူေၾကာင္းေတြ႕ရပါတယ္။ ရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္က တရားဓမၼေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လ်င္ျမန္စြာသိရွိနားလည္ႏုိင္ ျခင္း အေၾကာင္းနဲ႔ ရဟန္းတပါးဟာ အသစ္ျဖစ္တဲ့ တရားဓမၼေတြကုိ သင္ယူေလ့လာပုံနည္းလမ္း၊ ေလ့လာၿပီး ေဆာင္ထားၿပီး တရားဓမၼေတြကုိ ေရာေထြးမသြားေအာင္ဘယ္လုိ ေဆာင္ထားရပါမလဲလုိ႔ ေမးျမန္းေတာ္မူတဲ့အခါ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္က ရွင္အာနႏၵာကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ ေျဖၾကားေစၿပီး အေျဖရဲ႕ အဆုံးမွာ သာဓုေခၚေတာ္မူပါတယ္။ "ရထ၀ိနီတသုတ္’’ မွာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ ပုဏၰမႏၱာနီပုတၱမေထရ္တုိ႔ရဲ႕ တရားေဆြးေႏြးမူကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကုိခံရတဲ့ ပုဏၰမေထရ္ျမတ္ကုိ အလြန္ေလးစားၾကည္ညိဳေတာ္မူတယ္။ ပုဏၰမေထရ္ျမတ္ သာ၀တၳိကုိၾကြလာရင္ သတိေပးဖုိ႔မွာၾကား ထားၿပီး မေထရ္ျမတ္ၾကြလာတဲ့သတင္းၾကားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ေတြ႕ ဆုံေတာ္မူတယ္။ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ တရားဓမၼေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အျခား မေထရ္ျမတ္ေတြကုိလည္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ ဥပမာ၊ သမိဒၶိမေထရ္၊ ယမကမေထရ္၊ လာလုဒါယီမေထရ္နဲ႔ စႏၵိကာပုတၱမေထရ္တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ တရားဓမၼေဆြးေႏြးၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ အတုလ၊ နကုလပိတာ၊ ဓနဥၹာနီပုဏၰား၊ သီ၀လိ (ဖြားေတာ္မူၿပီးစ) တုိ႔ ျဖစ္တယ္။ ပရိဗုိဇ္ေတြ လည္း အရွင္ျမတ္နဲ႔ တရားဓမၼေတြေဆြးေႏြးပုံကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။
ဥပမာ - ဇမၺဳခါဒက၊ သာမႏၵက၊ ပသူရ ပရိဗုိဇ္တုိ႔ျဖစ္ၿပီး ပရိဗုိဇ္မေတြကေတာ့ သစၥာ၊ ေလာလာ၊ အ၀၀ါဒကာ၊ ပဋာစာရာ၊ ကု႑လေကသီ တုိ႔ျဖစ္တယ္။ အရွင္ျမတ္ဟာ ပရိဗုိဇ္ေတြထံ သြားေရာက္ၿပီး တရားဓမၼ၊ အယူ၀ါဒေတြကုိေဆြးေႏြးေၾကာင္းကုိလည္းမွတ္တမ္းတင္ ထားပါတယ္။ သံဃာ့အဖြဲ႕စည္းကုိ ညီညြတ္ေအာင္၊ ခ်မ္းသာေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔တာ၀န္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ အဂၢ သာ၀ကျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ အထူးတာ၀န္ေၾကာင္ ့ၾကစုိက္ေတာ္မူတဲ့ တာ၀န္ တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ရွင္ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ အတူပါသြားတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ ျပန္လည္ေခၚ ေဆာင္ဖုိ႔တာ၀န္ကုိ ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္နဲ႔အတူ အပ္ႏွင္းျခင္းခံရပါတယ္။ သုိေပမဲ့ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ ဆုံးမေဟာၾကားမူေတြတုိင္းဟာ ရဟန္းသံဃာတုိင္းကုိေတာ့ ႏွစ္သက္သေဘာက်ျခင္းမျဖစ္ေစခဲ့ပါဘူး။ ဥပမာ၊ အႆဇိ ပုနဗၺသုကာ၊ ေနာက္ေတာ့ ဆဗၺဂီယ ရဟန္းေတြ (အရွင္ျမတ္ကုိ အၿငိဳးထားၿပီး မဟုတ္မမွန္စြပ္စြဲ အပုပ္ခ်တာ) ၊ ေကာကာလိကနဲ႔ ဆႏၷ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဆႏၷမေထရ္ မိမိကုိယ္ကုိ သတ္ဖုိ႔ လုပ္တဲ့အခါ ရွင္သာရိပုတၱက မလုပ္ဖုိ႔ တားျမစ္ခဲ့ေပမဲ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ သုိ႔ေပမဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ အခက္ခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕လာရင္ ရွင္သာရိပုတၱထံကေန အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းခံတတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ သံယုတၱနိကာယ္မွာ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ သူ႔ရဲ႕ သီတင္းသုံးေဖာ္ မိတ္ေဆြ လူထြက္သြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိျပဳသင့္ပါသလဲလုိ႔ မေထရ္ျမတ္ကုိ ေမးေလွ်ာက္ေၾကာင္း ေတြ႕ရတယ္။
ေကာသမၺီရဟန္းေတြ အျငင္းအခုံျဖစ္၊ ဂုိဏ္းကြဲၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေထရ္ျမတ္ဟာ အလြန္ေၾကာင့္ၾကစိုက္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီ အဓိက႐ုဏ္းႀကီးကုိ ဘယ္လုိၿငိမ္းေအးေစ မလဲ ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ေမးေလွ်ာက္ေတာ္မူေၾကာင္းမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပညတ္ေတာ္မူတဲ့ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလြန္ဂ႐ုျပဳ လုိက္နာေတာ္မူပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးဟာ သာမေဏတစ္ပါးကုိသာ ၀တ္ေပးခြင့္ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ ၀ိနည္းစည္းကမ္းကုိ ခ်မွတ္ထားတဲ့ အခါတုန္းက အရွင္ျမတ္ဟာ ေက်းဇူးမကင္းတဲ့ မိသားစုတစ္ခုက သူတုိ႔ရဲ႕သားကုိ သာမေဏျပဳေပးပါရန္ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္မူကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့ ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာက အဲဒီ၀ိနည္းစည္းကမ္းကုိ ျပင္ဆင္ပညတ္ေတာ္မူမွ သာ လက္ခံေတာ္မူ ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ရဟန္းေတြကုိ ျမတ္စြာဘုရားက (လသုဏ) ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ မစားဖုိ႔ ၀ိနည္းပညတ္ေတာ္မူတဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္မွာ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခုခံစားေနရလုိ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ စားမွသာ သက္သာမယ္သိေပဖုိ႔ ဗုဒၶျမတ္စြာက စားခြင့္ျပဳမွသာ စားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ တခါတုန္းကလည္း ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဧည့္သည္တည္းခုိဖို႔ ဇရပ္တစ္ခုက ဆြမ္းကုိ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္အၿပီးမွာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခု ႏွိပ္စက္လုိ႔ အဲဒီ ဇရပ္မွာဘဲ တစ္ညဥ့္တာ သီတင္းသုံးေတာ္မူရတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။
တစ္ညဥ့္တာကုန္သြားလုိ႔ ေနာက္တစ္ရက္မွာ ဧည့္သည္ဇရပ္က ဆြမ္းထပ္မံကပ္တဲ့အခါ သုံးေဆာင္ေတာ္မမူဘူးလုိ႔ ဆုိတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဧည့္သည္ဇရပ္ကကပ္လွဴတဲ့ဆြမ္းကုိ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာ သုံးေဆာင္အပ္တယ္လုိ႔ ပညတ္ေတာ္မူထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သိေတာ္မူတဲ့အခါ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိအႏုပညတ္ခ်က္ထပ္မံျဖည့္စြက္ၿပီး နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါ တစ္ႀကိမ္ထက္ပုိလြန္သုံးေဆာင္ဖုိ႔ ခြင့္ရွိတယ္ လုိ႔ ျပင္ဆင္ ပညတ္ေတာ္မူတယ္။
ဓမၼပဒ အ႒ကထာမွာေတာ့ အရွင္ျမတ္ဟာ သူေနထိုင္ရာေက်ာင္းတုိက္မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ အားလုံးဆြမ္းခံထြက္ တဲ့အခါ အကယ္၍ အယူတပါးအျခားပုဂၢိဳလ္ေတြျမင္ေတြ႕လုိ႔ရွိရင္ ကဲ့ရဲ႕ဖြယ္ျဖစ္မည္စုိးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ေက်ာင္းတုိက္အႏွံ႔ အမႈိက္ေတြရွိေနရင္ တံျမက္လွဲက်င္းတယ္၊ ေရအုိးေတြ ေရမရွိတာေတြ႕ရင္ ကိုယ္တုိင္ခပ္ယူျဖည့္ေတာ္မူတယ္။ စည္းကမ္းတက်မရွိတဲ့အသုံးေဆာင္ပစၥည္းေတြကုိ စနစ္တက်သိမ္းဆည္းေတာ္မူတယ္၊ ၿပီးမွ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူတယ္လုိ႔ ေတြ႕ရပါတယ္။ ‘’ရထ၀ိနီတသုတ္’’ မွာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ ပုဏၰမႏၱာနီပုတၱမေထရ္တုိ႔ရဲ႕ တရားေဆြးေႏြးမူကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကုိခံရတဲ့ ပုဏၰမေထရ္ျမတ္ကုိအ လြန္ေလးစားၾကည္ညိဳေတာ္မူတယ္။ ပုဏၰမေထရ္ျမတ္ သာ၀တၳိကုိၾကြလာရင္ သတိေပးဖုိ႔မွာၾကားထားၿပီး မေထရ္ျမတ္ၾကြလာတဲ့သတင္းၾကားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ေတြ႕ဆုံေတာ္မူ တယ္။ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ တရားဓမၼေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အျခား မေထရ္ျမတ္ေတြကုိလည္းမွတ္တမ္း တင္ထားပါတယ္။ ဥပမာ၊ သမိဒၶိမေထရ္၊ ယမကမေထရ္၊ လာလုဒါယီမေထရ္နဲ႔စႏၵိကာပုတၱ မေထရ္တုိ႔ျဖစ္တယ္။
‘‘ဉာဏ္ျဖင့္ အမွတ္အသားထားအပ္သည္ရွိေသာ္ ဂဂၤါျမစ္၌သဲသည္ ကုန္ရာ၏။ သာရိပုၾတာ၏ပညာအပိုင္းအျခား
သည္ေရတြက္၍ မျဖစ္ေကာင္းသည္သာတည္း’’
(ေထရအပါဒါန္)
‘‘စၾကာ၀ဠာ ကုေဋတသိန္းရွိေသာ ဗုဒၶေခတ္၌ ရွိသမွ်ေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားကုိထား၍ ကၽြႏု္ပ္သည္ပညာအားျဖင့္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္၏။ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္တူေသာသူသည္ မရွိ’’
(ေထရအပါဒါန္)
ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ဟာ သာသနာမွာ ျမတ္စြာဘုရားၿပီးရင္ ပညာအႀကီးျမတ္ဆုံးျဖစ္ေပမဲ့ အျခားသံဃာေတာ္ေတြကုိအလြန္ငဲ့ညွာေတာ္မူတယ္။တခါတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားဟာ ေ၀သာလီကေန
သာ၀တၳိ ကုိ ျပန္ၾကြခ်ီေတာ္မူတယ္။ ၾကြခ်ီေတာ္မူရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာအရွင္ျမတ္ဟာ နာမက်န္းျဖစ္တဲ့သံဃာေတာ္ေတြ၊ အသက္ရြယ္ႀကီးတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကုိ ကူညီေစာင့္မရင္း သံဃာေတာ္မ်ားစြာရဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာပါတယ္။ ဆဗၺဂၢီ ရဟန္းေတြ ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေရွ႕က အရင္ၾကြသြားႏွင့္ၿပီး တည္းခုိဖုိ႔ ေက်ာင္း၊ အိပ္ယာေနရာေတြကုိ အရင္ဦးထားႏွင့္ပါတယ္။ ဒီလုိဦးထားႏွင့္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးက ရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ျမတ္ၾကြလာတဲ့ အခါ သီတင္းသုံးစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မေထရ္ျမတ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တပည့္သံဃာေတြထဲမွာ အႀကီးျမတ္ဆုံး ပုဂၢိလ္ႀကီးျဖစ္ေပမဲ့ မိမိအတြက္ အထူးေနရာယူေတာ္မမူဘူး။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရင္းမွာသာ တစ္ညလုံးထုိင္လ်က္ သီတင္းေတာ္မူပါသတဲ့။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ၀ိနည္း စူဠ၀ါပါဠိေတာ္နဲ႔ အ႒ကထာမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။
ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ဟာ သူတပါးရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိလည္းခ်ီးမြမ္းဖုိ႔လည္း ၀န္ေလးေတာ္ မမူဘူး။မိမိကုိယ္ကုိလည္းႏွိမ့္ခ်ေတာ္မူတယ္။ ရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္ကုိ ‘‘ငါ့ရွင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အရွင္ဘုရား အနားမွာ ရွိေနတာဟာေက်ာက္စရစ္ခဲကုိ ဟိမႏၱာေတာင္ထြတ္နားမွာ ခ်ထားသလုိပါဘဲ။ အရွင္ဘုရားဟာ တန္ခုိးႀကီးလွပါေပ တယ္။အာႏုေဘာ္ႀကီးလွပါေပတယ္’’ လုိ႔ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါတယ္။ (သံယုတ္) ေနာက္တခါ ေထရအပါဒါန္မွာ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ကုိယ္တုိင္မိန္ၾကားထားျပန္ပါတယ္။
‘‘အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္အၾကားအျမင္မ်ားေသာသူလည္းျဖစ္၏။ လ်င္ျမန္ေသာပညာလည္းရွိ၏။ သီလတုိ႔၌ ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ထား သူလည္း ျဖစ္၏။ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာထားျခင္းႏွင့္ ယွဥ္သူလည္း ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကၽြႏု္ပ္၏ ဦးထက္၌ ေသာ္လည္း တည္ပါေစသတည္း’’ လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
အရွင္ျမတ္ဟာသနားက႐ုဏာေတာ္ႏွင့္လည္းျပည့္စုံေတာ္မူတယ္။ တခါတုန္းက အရွင္ျမတ္ရဲ႕ဘ၀ေဟာင္းတစ္ခုမွာ မိ ခင္ေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ၿပိတၱာမႀကီးတစ္ဦးက အရွင္ျမတ္ကုိ
သူ႔အတြက္ အလွဴျပဳေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ အပ္စပ္တဲ့ အလွဴ၀တၳဳေတြကုိ စီမံၿပီး လွဴဒါန္းေပးေတာ္မူတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၿပိတၱာဘ၀ကေန ကၽြတ္လြတ္ၿပီးနတ္သမီး ဘ၀ကုိ ေရာက္ရွိသြားေၾကာင္း ေပတ၀တၳဳမွာမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ဓမၼအ႒ကထာမွာလာတဲ့တမၺဒါဌိက သူသတ္သမားႀကီး ၀တၳဳဟာလည္း ထင္ရွားတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၅၅) ႏွစ္ၾကာ သူသတ္ေယာက်္ားအျဖစ္ အမႈထမ္းလာတဲ့ သူသတ္သမားႀကီး ေသခ်ာေပါက္အပါယ္လားရမွာ သိေတာ္မူတဲ့ အရွင္ျမတ္ဟာသမာပတ္က ထေတာ္မူၿပီး ဆြမ္းအလွဴခံေတာ္မူပါတယ္။ ဆြမ္းအႏုေမာဒနာ တရားခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူတယ္။သူသတ္သမားႀကီးဟာ အရွင္ျမတ္ ကုိ ဆြမ္းလွဴဒါန္းၿပီး တရားနာၾကားရတဲ့ ေကာင္းမူေၾကာင့္ တုသိတာ နတ္ျပည္ ေရာက္ရွိ သြားတယ္။
အရွင္ျမတ္ဟာ လြန္ကဲတဲ့ သည္းခံျခင္း ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူပါေပတယ္။ တခါကမိစၦာဒိ႒ိပုဏၰားတစ္ေယာက္ဟာ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ သည္းခံျခင္းဂုဏ္ကုိ စမ္းၾကည့္ခ်င္စိတ္နဲ႔ အရွင္ျမတ္ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူစဥ္မွာေက်ာကုိ ျပင္းထန္စြာ ထုသတဲ့။ အရွင္ျမတ္ဟာ ဘာမွ မတုံ႔ျပန္ဘဲ ဆြမ္းခံ ဆက္ၾကြေတာ္မူတယ္လုိ႔ ဓမၼပဒအ႒ကထာမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။
ဒီလုိ သည္းခံျခင္းဂုဏ္ကုိ အရွင္ျမတ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားကုိကုိယ္ေတာ္တုိင္ထုတ္ေဖာ္ေလွ်ာက္ ထားေၾကာင္းအဂုၤတၱ ရနိကာယ္က ‘‘သီဟနာဒ’’ သုတ္မွာေတြ႕ရပါတယ္။
‘‘အရွင္ဘုရား ေျမႀကီး၌ စင္ၾကယ္ေသာ ၀တၳဳကုိလည္း ခ်ပါ၏။ မစင္ၾကယ္ေသာ ၀တၳဳကုိလည္း ခ်ပါ၏။ က်င္ႀကီးကုိလည္း စြန္႔ခ်ကုန္၏။ က်င္ငယ္ကုိလည္း စြန္႔ခ်ကုန္၏။ တံေထြးကုိ လည္း ေထြးကုန္၏။ျပည္ကုိလည္း သြန္ကုန္၏။ ေသြးကုိလည္း သြန္ကုန္၏။ ေျမႀကီးသည္ ထုိသုိ႔ ခ်ထားခံရသျဖင့္မၿငိဳျငင္ ၊ မရွက္ႏုိး၊ မစက္ဆုပ္ သကဲ့သုိ႔၊ အရွင္ဘုရား ဤကဲ့သုိ႔ပင္ ျပန္႔ေျပာျမင့္ျမတ္၍အတုိင္းအရွည္မရွိေသာ၊
===========
Nov 14, 2016
Nov 13, 2016
Subscribe to:
Posts (Atom)
