ဒီကေလးကို အစိုးရကေျမေတာင္ေႁမွာက္ေပးသင့္တယ္
ကမ႓ာ့အထူးခၽြန္ဆံုးအင္ဂ်င္နီယာေတြထဲကတေယာက္ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ အိႏၵိယမွာေတာ့ Akrit Jaswal ဆိုတဲ့ကေလးဟာ အဲဒီလိုပဲဉာဏ္အရမ္းေကာင္းၿပီး အသက္၁၂ ႏွစ္မွာ ေဆးေက်ာင္းစတတ္ခြင့္ရခဲ့တယ္
==============================
ႀကီးလာရင္ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္မယ္ေျပာတဲ့ အသက္(၄)နွစ္အရြယ္ ဥာဏ္ႀကီးရွင္ စလားလား
------ ------ ------ ----- -----
ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီး ငပုေတာျမိဳ႕နယ္ တမန္ေခ်ာင္းေက်းရြာတြင္ အသက္ ၄ နွစ္ေက်ာ္အရြယ္သာ ရိွေသးေသာ္လည္း ျမန္မာစာကို စာလံုးမေပါင္းဘဲ လက္တန္းဖတ္ျပနိုင္သူ ကေလးငယ္တဦးရိွေနေၾကာင္း သတင္းရရိွခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထူးဆန္းေသာ ဥာဏ္ၾကီးရွင္ ကေလးငယ္အေၾကာင္းကို သိရိွနိုင္ရန္ တမန္ေခ်ာင္း ရြာသို႔ သြားေရာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း အားနာစြာျဖင့္ပင္ သိလိုသည္မ်ားကို ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ကေလးငယ္၏ နာမည္မွာ ကရင္လို ''စလားလား''ျဖစ္ၿပီး ဗမာလို ေမာင္လမင္းဟု အဓိပၸာယ္ရပါသည္။ ေက်ာင္းနာမည္အျဖစ္ ေမာင္ရွင္းသန္႔မ်ဳိးဟု ေပးထားသည္။
တမန္ေခ်ာင္းေက်းရြာသားတဦးျဖစ္သူ အိုင္လားသည္ အိပ္မက္ဆံုရာအစီအစဥ္တြင္ Top Ten စာရင္း ၀င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူ႕အေၾကာင္းကို လာေရာက္ရိုက္ကူးခဲ့ရာမွ စလားလားအေၾကာင္းကို သိရိွသြားခဲ့ၾကၿပီး လူသိမ်ားလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
စလားလားကို ဖခင္ မန္းမ်ဳိးညီနွင့္ မိခင္ နန္႔ပြင့္ျဖဴေမႊးတို႔က ၂၁ - ၁၁ - ၂၀၁၂ ခုနွစ္ ဗုဒၶဟူး ည ၈ နာရီ ၁၅ မိနစ္တြင္ တမန္ေခ်ာင္းရြာ၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ေမြးဖြားေသာ္လည္း စလားလားက သူ႕ကိုယ္သူ တနလၤာသားဟု ေျပာသည္။
''ဗုဒၶဟူး မဟုတ္ဘူး တနလၤာ က်ား''ဟု စလားလားက ေျပာသည္။
စလားလားသည္ ၃ နွစ္အရြယ္တြင္ ျမန္မာစာမ်ားကို တလံုးခ်င္းဖတ္တတ္ေနၿပီး စတင္ဖတ္တတ္ေသာ စကားလံုးမွာ 'ေရာဂါ' ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ အျခားစကားလံုးမ်ားကို ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းျဖင့္ ယခုအခါ ျမန္မာ စာျဖင့္ ေရးထားသည့္ စာမ်ားအားလံုးကို ဖတ္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တြင္ပါလာသည့္ News Watch ဂ်ာနယ္မွ စာေၾကာင္းမ်ားကို ဖတ္ျပခိုင္းရာ စလားလားသည္ အထစ္အေငါ့မရိွဖတ္ျပနိုင္သည္ကို ထူးဆန္းစြာ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။
ထို႔ျပင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖဲြ႕က လက္မ်ားေထာင္၍ ဂဏန္းသခၤ်ာေပါင္းခိုင္းရာ မွန္ကန္စြာေပါင္း နိုင္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဥာဏ္ရည္ျမင့္မားသည့္ ကေလးငယ္ စလားလားကို သာမန္ကေလးမ်ားကဲ့သို႔ တနွစ္ တတန္းတက္ရမည္ကို သူ႕မိဘမ်ားက သိပ္မလိုလားဘဲ ကေလးငယ္၏ ဥာဏ္ရည္ေပၚမူတည္၍ အတန္း တင္ေပးမႈမ်ားျပဳလုပ္ေပးရန္ ဆႏၵရိွေနၾကသည္။
''KG က စာလည္း မသင္ရဘူး။ တတန္းနွစ္တန္းပဲ တက္ခ်င္တယ္လို႔ သူက ေျပာတယ္။ ကေလးရဲ႕ ဥာဏ္ရည္နဲ႔ စနစ္တက်သင္ၾကားေပးနိုင္မယ္ဆိုရင္ ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ျဖစ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ေတာ့ အဲဒီလိုလုပ္လို႔ရသလား မရသလားေတာ့ မသိဘူး''ဟု နန္႔ပြင့္ျဖဴေမႊးက ေျပာသည္။
ကိုလိုနီေခတ္တြင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ေနရွင္နယ္ေက်ာင္းမွ မအုန္းဆိုသူသည္ ဥာဏ္ေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ ေျခာက္လတခါ တတန္းေအာင္သျဖင့္ ငါးႏွစ္ႏွင့္ ၁၀ တန္းေအာင္ခဲ့ၿပီး ေနာင္တြင္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္သမိုင္းပါ ေမာကၡ M.A ေဒၚအုန္းအျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့ဖူးေၾကာင္း ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္ NLD ပါတီ၏႐ံုးအဖဲြ႕မွဴး ဦးမ်ဳိးကေျပာသည္။
''ဒီကေလးေလးပဲ M.A ေဒၚအုန္းလို ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီပညာေရးစနစ္နဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲေတာ့ မသိေသးဘူး''ဟု ၎ကေျပာသည္။
ေက်ာင္းမေနရေသးသည့္ အသက္ ၄ နွစ္ေက်ာ္အရြယ္ ကေလးငယ္တေယာက္က ျမန္မာစာမ်ားကို စာလံုးမေပါင္းဘဲ လက္တန္းဖတ္ျပနိုင္ျခင္းကို မယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးစမ္းသပ္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း တမန္ ေခ်ာင္းေက်းရြာတြင္ ေနထိုင္သူ မနီလာကေျပာသည္။
''ပထမေတာ့ မယံုဘူးေလ။ တရြာထဲေနၿပီး သတင္းေတာ့ ၾကားေနရတယ္။ တရက္ စလားလားေလး အိမ္ကို လာလည္ေတာ့ အိမ္မွာ ကပ္ထားတဲ့ စာေၾကာင္းေတြကို ဖတ္ခိုင္းေတာ့ ဖတ္ျပနိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖုန္း ထဲမွာ မွတ္ထားတဲ့ လူနာမည္ေတြကိုလည္း ဖတ္ျပနိုင္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ယံုသြားတာ၊ အံ့လည္း အံ့ၾသ တယ္''ဟု ၎ကေျပာသည္။
စလားလားသည္ ကေလးတေယာက္ႏွင့္မတူဘဲ လူႀကီးတေယာက္၏ အိေျႏၵမ်ဳိးျဖင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ ခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေမးသည့္ေမးခြန္းမ်ားကို လူႀကီးတေယာက္ ေျဖသလိုေျဖသည္။ အျခားကေလးမ်ားကဲ့သို႔ ကစားေလ့မရိွဘဲ စာဖတ္ျခင္းႏွင့္ စာသင္ျခင္းတို႔ကိုသာ ျပဳလုပ္ေလ့ရိွေၾကာင္း မိခင္ျဖစ္သူထံမွ သိရသည္။
''သူက အားေနရင္ စာဖတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗမာလိုသာ ဖတ္တတ္တာ အဓိပၸာယ္ကို သူမသိဘူး။ ထမင္း စားၿပီးၿပီးလားလို႔ ဖတ္တတ္တယ္။ ဖတ္ၿပီးရင္ ထမင္းစားၿပီးၿပီးလားဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ကရင္လို ျပန္ေမးတယ္။ အဓိပၸာယ္ကို သူမသိဘူး။ စာသင္တိုင္း ေဆာ့တယ္။ တျခားကေလးေတြလို ေဘာလံုးကန္တာတို႔ ဘာတို႔ မလုပ္ဘူး''ဟု ၎ကေျပာသည္။
ဥာဏ္ႀကီးရွင္ေလး စလားလားက သူႀကီးလာရင္ အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္မည္ဟု ေျပာသည္။ အင္ဂ်င္နီယာ ဆိုတာ ေဆာက္လုပ္ေရးေတြလုပ္တာကို ေျပာတာဟု ၎က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ရွင္းျပေနေသးသည္။
စလားလားကဲ့သို႔ ဥာဏ္ရည္ျမင့္မားေသာ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ လူမႈ၀န္ထမ္းကယ္ဆယ္ေရးနွင့္ ျပန္ လည္ေနရာခ်ထားေရး ၀န္ႀကီးဌာနနွင့္ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနတို႔ပူးေပါင္း၍ အစီအစဥ္တရပ္ေဖာ္ေဆာင္ေပးပါက ၎တို႔၏ အနာဂတ္မွာ အားတက္ဖြယ္ရာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထူးဆန္းေသာ ဥာဏ္ႀကီးရွင္ကေလးမ်ားကို ရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္၍ ဂ႐ုတစိုက္ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးသင့္သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
စလားလားႏွင့္ သူ႕မိခင္တို႔ကို သိခ်င္သည္မ်ား ေမးျမန္းၿပီးေနာက္ ျပန္ရန္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ဖခင္ျဖစ္ သူမွာ လယ္ထဲဆင္းေနေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ မေတြ႕လိုက္ရပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏႈတ္ဆက္ခိ်န္တြင္ စလားလားသည္ အျခားကေလးငယ္မ်ားကဲ့သိို႔ 'တာ့တာ'မျပဘဲ လူႀကီးတဦးကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖဲြ႕ကို တဦး ခ်င္း လက္ဆဲြနႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။ ဥာဏ္ႀကီးရွင္ စလားလား အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္၊ မျဖစ္ ဆိုတာကေတာ့ . . . ။
နွင္းေမာင္ဦး Newswatch
Naing Tun
