ရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ျမတ္

====================

ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ဟာ ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ (လက္ယာေတာ္ရံ) အဂၢသာ၀က 

မေထရ္ျမတ္ျဖစ္တယ္။ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ လူ႔ဘ၀က အမည္ဟာ ဥပတိႆ လုိ႔ေခၚတယ္။ (M.i.150) 

အ႒ကထာ ဆရာေတာ္ေတြကေတာ့ ဥပတိႆ ဆုိတာ ဇာတိရြာရဲ႕အမည္ျဖစ္ၿပီး သူဟာ အဲဒီရြာက အႀကီးအကဲရဲ႕အႀကီးဆုံးသားျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျခားက်မ္းတစ္ခုကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဇာတိရြာအမည္ဟာ ''နာဠက’’ လုိ႔ဆုိထားတယ္။

မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ခမည္းေတာ္ဟာ ၀ဂၤႏၲ ျဗာဟၼဏျဖစ္ၿပီး (DhA.ii.84) မယ္ေတာ္ကေတာ့ ႐ူပသာရီပုေဏၰးမ ျဖစ္ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ ႐ူပသာရီရဲ႕ အမည္ကုိစြဲၿပီး မေထရ္ျမတ္ဟာ ‘‘သာရိပုတၱ’’ လုိ႔ထင္ရွားတာျဖစ္တယ္။သကၠတက်မ္းဂန္ေတြမွာေတာ့ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ဘြဲ႕ေတာ္ကုိ "သာရိပုၾတ’’၊ သာလိပုၾတ’’၊ "သာရိဆုတ’’၊ “သာရဒြတိပုၾတ’’ လုိ႔ေတြ႕ရပါတယ္။ အပဒါန ပါဠိေတာ္မွာ မေထရ္ျမတ္ကုိ ''သာရိသမၻ၀’’လုိ႔ ေခၚေ၀ၚထားတာကုိလည္းေတြ႕ရတယ္။ (ii.480)"ဥပတိႆ ''ဆုိတဲ့အမည္ကုိ က်မ္းဂန္ေတြထဲမွာ အင္မတန္အေတြ႕ရနည္းတယ္။ မေထရ္ျမတ္မွာ "စုႏၵ၊ ဥပေသန၊ ေရ၀တ" ေနာက္အခါ ခဒိရဝနိယ ဆုိၿပီး ညီေတာ္ သုံးေယာက္ရွိၿပီးေတာ့ ၊ ''စာလာ၊ ဥပစာလာ၊ သီသူပစာလာ’’ ဆုိၿပီး ညီမေတာ္သုံးေယာက္ရွိတယ္။သူတို႔အားလုံးဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အတြင္းကုိ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ (DhA.ii.188, cf.Mtu.iii.50). က်မ္းဂန္မ်ားမွာ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ဦးေလးနဲ႔ တူေတာ္ တုိ႔ကုိလည္း ေဖာ္ျပထားၿပီး မေထရ္ျမတ္ဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာ ထံေမွာက္ေခၚ သြားလုိ႔သူတို႔ရဲ႕ အယူမွားေတြကုိ ေပ်ာက္ကြယ္ေစခဲ့ပါတယ္။ (DhA.ii.230 2) ။ တူေတာ္ရဲ႕ အမည္ကေတာ့ "ဥပေရ၀တ’’ ျဖစ္တယ္။ (SA.ii.175)

မေထရ္ျမတ္အေလာင္းလ်ာဟာ အလြန္ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ေတာ္မူၿပီး ရွင္အႆ ဇိ မေထရ္ျမတ္ထံကေန တရားဂါထာေတာ္ရဲ႕ပထမႏွစ္ေၾကာင္းကုိ ၾကားနာရ႐ုံနဲ႔ တၿပိဳက္နက္ “ေသာတပန္’’ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေကာလိတ (အရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္) ဟာ ေသာတပန္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူတဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္နဲ႔ အတူ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ခ်င္ေပမဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ ေက်းဇူးတရားကုိ အၿမဲသိတတ္တဲ့ ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ က သူတုိ႔ရဲ႕ဆရာျဖစ္တဲ့ ''သဥၥယ’’ ဆရာႀကီးကုိ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ သတင္းစကားကုိေျပာၾကားၿပီး အတူေခၚေဆာင္သြားသင့္တယ္အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ သုိေသာ္လည္း ''သဥၥယ’’ ဆရာႀကီးဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ေခၚေဆာင္မူကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။

ရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္ဟာ ရဟန္းျပဳၿပီး ခုႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ရဟႏၱာျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ရွင္သာရိပုတၱရာဟာ ရဟႏၱာျဖစ္ဖုိ႔ ႏွစ္ပါတ္တာၾကာခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာနဲ႔ အတူ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္က၊ သူကရခတလႈိဏ္မွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူခုိက္ ဗုဒၶျမတ္စြာက ဒီဃနခ ပရိဗုိဇ္ကုိေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ေ၀ဒနာပရိဂၢဟ  သုတၱံကုိၾကားနာရၿပီး ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ DhA.i.73 ff.; AA.i.88 ff.; ThagA.ii.93 ff. Ap.i.15ff စတဲ့က်မ္းဂန္မ်ားမွာေဖာ္ျပထားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အတြင္း ၀င္ေရာက္လာပုံအေၾကာင္းရာကုိ Vin.ii.38 ff. မွာေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

ဘိကၡဴ ၊ ဘိကၡဴ နီ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ မ်က္ေမွာက္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ကုိ "ပညာႀကီးၾကတဲ့ ငါ့ရဲ႕ တပည့္သာ၀ကရဟန္းေတြထဲမွာ သာရိပုတၱရာသည္ အသာဆုံး၊ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေပတယ္’’ လုိ႔ ခ်ီးက်ဴးျမြက္ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ (A.i.23) ပညာအရာမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာၿပီးလွ်င္ အႀကီးျမတ္ဆုံး၊ အသာဆုံးအျဖစ္ ခ်ီးမြမ္းခံရပါတယ္။ (SA.ii.45) မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ ဥာဏ္ပညာႀကီး ရင့္မူ ေပၚလြင္ထင္ရွားဆုံးအခ်ိန္ကေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ ကေနသကၤႆၿမိဳ႕တံခါး ဆင္းၾကြေတာ္မူတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာဗုဒၶျမတ္စြာ ေမးေတာ္မူတဲ့ေမးခြန္းေတြကုိ ရွင္သာရိပုတၱရာက လြဲၿပီး ဘယ္သူမွမေျဖၾကားႏုိင္ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေတြဟာဘုရားရွင္မ်ားသာ ေျဖၾကားႏုိင္တဲ့ေမးခြန္း မ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။ (DhA.iii.228 f.; cf. SNA.ii.570f.) ၿပီးေတာ့ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဣေျႏၵအႏုအရင့္ႏွလုံးသြင္း၊ အဇၥ်ာသယကုိ လည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္တုိ႔သာ သိႏုိင္တယ္။ မေထရ္ျမတ္ မသိႏုိင္ဘူး။ (DhA.iii.426; J.i.182) ဒါ့အျပင္သတၱ၀ါတုိင္းအတြက္ သင့္ေလ်ာ္မွန္ကန္တဲ့ ကမၼ႒ာန္းတရားကုိလည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္တုိ႔ သာ ေဟာၾကားေပးႏုိင္တယ္။ (SNA.i.18)

သတၱ၀ါေတြရဲ႕ အတိတ္ဘ၀မ်ားစြာကုိလည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္တုိ႔သာအကန္႔အသတ္မရွိသိႏုိင္ပါတယ္။ (SNA, ii.571)က်မ္းဂန္ေတြထဲမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ အခါအားေလ်ာ္စြာ တရားေတာ္ရဲ႕ေခါင္းစဥ္အေၾကာင္းအရာကုိ သာ ေဟာၾကားၿပီး ရွင္သာရိပုတၱရာက အေသးစိတ္ဆက္ လက္ေဟာေတာ္ၾကားေတာ္မူတယ္။ အဲလုိ မေထရ္ျမတ္ေဟာၾကားတဲ့တရားေတာ္ကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာက သာဓုေခၚေတာ္မူတယ္။ (e.g., M.i.13; iii.46, 55, 249) "သာရိပုတၱ စၾက၀ေတးမင္း၏ သားႀကီးသည္ ဖခင္၏ စၾကာရတနာကုိ လည္ပတ္ေစႏုိင္သကဲ့သုိ႔ သင္သည္ ငါ လည္ပတ္ေစသကဲ့ သုိ႔ပင္ ျမတ္ေသာဓမၼစက္ကုိ မွန္ကန္စြာ လည္ပတ္ေစႏုိင္ေပတယ္’’ စသည္ျဖင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာကရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ကုိ တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူတဲ့ အေၾကာင္းမ်ားကုိ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မွတ္တမ္း တင္ထားပါတယ္။ 

S.i.191; cf. SN.vs.556 f. ဒီသုတၱံမွာ ေသလပုဏၰားက ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ''ဆရာ့စကားကုိ လုိက္၍ အရွင္၏စကားကုိ နာယူေသာ စစ္သူႀကီးကား အဘယ္သူပါနည္း’’ လုိ႔ေမးေလွ်ာက္တဲ့အခါ ဓမၼစက္ကုိ အတုလုိက္ၿပီး လည္ပတ္ေစႏုိင္သူဟာ ရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ျမတ္ျဖစ္ေၾကာင္းေျဖၾကားေတာ္မူ ပါတယ္။ (M.iii.29) ဒါေၾကာင့္မုိလုိ႔ ရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္ဟာ "ဓမၼဘ႑ာဂါရိက’’ လုိ႔ထင္ရွားသလုိရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ျမတ္ဟာလည္း "ဓမၼေသနာပတိ’’ လုိ႔ထင္ရွားပါတယ္။ "အႏုပဒသုတၱံ’’ ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာက ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ရွည္လ်ားစြာ ခ်ီးက်ဴးျမြက္ၾကားထားတဲ့ သုတၱံတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီသုတ္ေတာ္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာက မေထရ္ျမတ္ဟာ တပည့္သာ၀ကေတြထဲ မွာ ျမတ္ေသာစံျပဳထုိက္သူ၊ ျမတ္ေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ ကိေလသာမွလြတ္ေျမာက္မူတုိ႔မွာ တဖက္ကမ္း ကူးေျမာက္ၿပီးသူ အျဖစ္ခ်ီးက်ဴးျမြက္ၾကားထားပါတယ္။

"မဟာေဂါသိဂၤသုတ္’’ မွာ "ရဟန္းသည္ စိတ္ကို မိမိအလုိအတုိင္းျဖစ္ေစႏုိင္သည္။ ရဟန္းသည္ စိတ္အလုိအတုိင္း မျဖစ္။ ... ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ရဟန္းျဖင့္ ေဂါသိဂၤမည္ေသာ အင္ၾကင္ေတာသည္တင့္တယ္ႏုိင္ရာေပ၏’’ လို႔မေထရ္ျမတ္က မိမိအျမင္ကုိ မိန္႔ၾကားထားပါတယ္။ ဒီမိန္႔ၾကားခ်က္ကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာက သာဓုေခၚေတာ္မူၿပီး "သာရိပုတၱသည္ စိတ္ကုိမိမိအလိုအတုိင္းျဖစ္ေစ၏၊ သာရိပုတၱသည္ စိတ္၏ အလုိအတုိင္း မျဖစ္" လုိ႔ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဗုဒၶျမတ္စြာဟာရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ဆုံးမဖုိ႔လုိအပ္တဲ့အခါမွာလည္း တုံ႔ဆုိင္းေတာ္မမူပါဘူး။

ဥပမာ ဗုဒၶျမတ္စြာကသာသနာတြင္း ၀င္ေရာက္စ ရဟန္းသစ္ေတြကုိ ဆူညံလုိ႔ ႏွင္ထုတ္တုန္းက မေထရ္ျမတ္က ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕အလုိေတာ္ကုိ နားမလည္တဲ့အခါမွာ ၊ (M.i.459) ေနာက္တခါ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ၀စၥကုဋီမွာ ရွင္ရာဟုလာ တစ္ညလုံး သီတင္းသုံးေနရလုိ႔ ရွင္ရာဟုလာကုိ ေကာင္းစြာ မေစာင့္ေရွာက္တဲ့အခါမွာျဖစ္ပါတယ္။ (J.i.161f.)

သစၥ၀ိဘဂၤသုတ္ မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ေမြးမိခင္ နဲ႔ တူတဲ့ဆရာအျဖစ္ ဥပမာေပး ေတာ္မူပါတယ္။ ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ကုိေတာ့ ေကၽြးမိခင္ အျဖစ္ ဥပမာေပးေတာ္မူတယ္။ ရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ ဟာ ေသာတပတၱိဖုိလ္ ရေအာင္ ေဟာၾကားဆုံးမေတာ္ မူတတ္ၿပီး ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ကေတာ့ အထက္ဖုိလ္မ်ားကုိ ရေအာင္ ေဟာၾကားဆုံးမေတာ္မူတတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ (M.iii.248) "ပိ႑ပါတ ပရိသုဒၶိသုတ္’’ မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ သုညတ

ဖလသမာပတ္နဲ႔ေနျခင္းကုိ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူၿပီး အဲဒီ ဖလသမာပတ္ပြားမ်ားပုံကုိလည္း ညႊန္ၾကားေဟာျပေတာ္မူပါတယ္။

အျခားထုိထုိသုတၱံမ်ားမွာလည္း တရားဓမၼအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာက မေထရ္ျမတ္ကုိ ညႊန္ၾကားေဟာျပေတာ္မူတယ္။ေမးျမန္းစီစစ္ေတာ္မူတယ္။ ဥပမာ အားျဖင့္ "ဘူတ’’ တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (S.ii.47f) မွာ၊ ဣေျႏၵငါးပါးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (S.v.220f., 225f., 233f ) မွာ ေသာတပတၱိ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး S.v.347 မွာ၊ စ်ာန္တရားပြားမ်ားပုံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး(A.i.65) မွာ၊ အတၱစြဲျဖဳတ္ပုံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (A.i.133) မွာ၊ လုပ္ငန္းလုပ္ကုိင္ရာမွာ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ က်႐ႈံးျခင္းအေၾကာင္းတရားမ်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး(A.ii.81f.) မွာ၊ အတၱဘာ၀ ရရွိပုံေလးမ်ဳိးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (A.ii.159)မွာ၊ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ေစ့ေဆာ္ တြန္းျခင္း နည္းလမ္းေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (A.iii.198) မွာ၊တပါးတည္းေနထုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေသာ ပီတိခ်မ္းသာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (A.iii.207) မွာ စသည္ျဖင့္ သုတၱံမ်ားစြာမွာေတြ႕ရပါတယ္။အိမ္ေနသူလူတုိ ႔အတြက္ ျမတ္ေသာ တရားေဟာၾကားျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (211f.) မွာ၊ ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ ၀ိပႆနာဥာဏ္တုိးပြားေစတဲ့ အရာ (၆) ပါးကုိ (424f.) မွာ၊ အလားတူ (၇) ပါး (A.iv.30)၊ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ခ်ီးမြမ္းႏုိင္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္း (၇) ပါး (35) ၊ရဟန္းတပါးျမတ္ႏုိး႐ုိေသထုိက္တဲ့ ၀တၳဳမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ား (120f.)၊ အာသ၀တရာမ်ား ကင္းစင္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ရည္ (၈) ပါး (223 f.)သံေယာဇဥ္မကုန္ဘဲ ဘ၀သစ္ျပန္လည္ေမြးဖြား ရေသာ္လည္း အပါယ္ဘုံမွ ကင္းလြတ္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ (၉) ေယာက္ (379 f.)၊ အာသ၀တရားမ်ားကုိ ပယ္ရွားဖ်က္ဆီးၿပီးေသာ ရဟန္းရဲ႕ အား(၁၀) ပါး (A.v.174 f.)၊ စသည္ျဖင့္ သုတၱံမ်ားစြာ မွာ ေတြ႕ရပါတယ္။

ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ အျခားသီတင္းသုံးေဖာ္မေထရ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း တရား ဓမၼေမးျမန္း၊ ေျဖၾကားေတာ္မူတဲ့အေၾကာင္းရာေတြကုိလည္း ထုိထုိ သုတၱံမ်ားမွာေတြ႕ရတယ္။ မဟာေကာ႒ိက မေထရ္ျမတ္က အရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ေအာက္ပါတရားဓမၼမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းေတာ္မူတဲ့အေၾကာင္း သုတၱံမ်ားမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ "ကမၼ’’ (S.ii.112 f.)၊ "ေယာနိေသာမနသိကာရ’’ S.iii.176 f၊ "အ၀ိဇၨာနဲ႔ ၀ိဇၨာ’’ (ibid., 172 f.) အာ႐ုံအေႏွာင္ အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (S.iv.162 f.)“အဗ်ာကတတရားမ်ား’’ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး(ibid., 384 f.)၊ ဖႆေျခာက္ပါးမွာ ခံစားမူခ်ဳပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ က်န္ရွိေနတဲ့အရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး(A.ii.161) ရဟန္းေတြ ဗုဒၶျမတ္စြာထံေမွာက္မွာ ျဗဟၼာစရိယက်င့္သုံးျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္န႔ဲပတ္သက္ၿပီး (A.iv.382) "မဟာေ၀ဒလႅသုတ္’’ ဟာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ကေန ရွင္မဟာေကာ႒ိက မေထရ္ျမတ္ကုိ ေဟာၾကားထားတဲ့ ရွည္လ်ားတဲ့ သုတၱံတစ္ခုျဖစ္တယ္။ (M.i.292 ff.) ၿပီးေတာ့ ရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္ကုိ "အာတာပီ၊ ၾသတၱာပီ’’(S.ii.195f.)နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေမးျမန္းေတာ္မူေၾကာင္း၊ ရွင္အႏု႐ုႏၶမေထရ္ျမတ္ကုိ ေသကၡ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းေတာ္မူေၾကာင္းကုိ လည္းမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ (S.v.174 f., 298f.) တခါေတာ့ ရွင္အႏု႐ုႏၶမေထရ္ျမတ္က ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိေလာကဓါတ္တစ္ေထာင္ကုိျမင္ႏုိင္တယ္။ 

မတြန္႔ဆုတ္တဲ့ လုံ႔လရွိၿပီး သတိထင္ရွားလ်က္ စိတ္ဟာ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းမွာေကာင္းစြာတည္တယ္၊ သုိ႔ျဖစ္ပါလ်က္ ကၽြႏု္ပ္ရဲ႕စိတ္ဟာ တဏွာ၊ ဒိ႒ိတုိ႔နဲ႔ မစြဲလမ္းဘဲ အသေ၀ါတရားေတြကေန မလြတ္ကင္းႏုိင္ျဖစ္ေနပါတယ္ လုိ႔ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က ေလာကဓါတ္တစ္ေထာင္ကုိ ျမင္ႏုိင္တယ္’’ လုိ႔ဆုိတာ "မာန’’ ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ငါဟာလုံ႔လထုတ္ၿပီးၿပီ သတိထင္ရွားၿပီး စိတ္ဟာ အာ႐ုံတစ္ခုမွာဘဲ တည္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ႀကံစည္ေတြးေတားမူဟာ "စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မူ’’ "ဥဒၶစၥ" ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ထုိ႔သုိ႔ျဖစ္လ်က္ ငါ့စိတ္ဟာ တဏွာ၊ ဒိ႒ိတုိ႔နဲ႔ မစြဲလမ္းဘဲ အသေ၀ါတရားေတြကေန မလြတ္ကင္းႏုိင္ျဖစ္ေနတယ္ လုိ႔ေတြးေတာျခင္းသည္ "သံသယ၊ ကုကၠဳစၥ’’ ျဖစ္ေနေၾကာင္း အဲဒီတရားေတြကုိ ပယ္စြန္႔ဖုိ႔လုိေၾကာင္း လမ္းညႊန္ေဟာၾကားေတာ္မူလုိ႔ အရွင္အႏု႐ုႏၶမေထရ္ျမတ္ဟာ လမ္းညႊန္တဲ့အတုိင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ကုိ ရရွိသြားေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။

ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ ျမတ္က ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ကုိ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြကင္းစင္မူ နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းေတာ္မူတဲ့အေၾကာင္းကုိ "အနဂၤဏသုတ္’’ မွာမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ ဂါလိယာနိသုတ္မွာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္က ေတာေက်ာင္းေနရဟန္းေတြ က်င့္သုံးအပ္တဲ့ တရား (၁၆) ပါးကုိ ေဟာၾကားတဲ့အခါ သုတ္ေတာ္ရဲ႕အဆုံးမွာ ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ က ေတာေက်ာင္းရဟန္းမ်ားသာက်င့္အပ္ပါသလားလုိ႔ေမးျမန္းေတာ္မူတဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က ထုိသုိ႔မဟုတ္ ၿမိဳ႕ေနရဟန္းမ်ားလည္းက်င့္အပ္ေၾကာင္းေဟာၾကားေတာ္မူေၾကာင္း ကုိမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။

ေဗာဇၥ်င္ တရားေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရွင္သာရိပုတၱက ရွင္ဥပ၀ါဏမေထရ္ျမတ္ကုိ ေမးျမန္းေတာ္မူတယ္။ ရွင္အာနႏၵာက မေထရ္ျမတ္ကုိ ေသာတၱပတၱိမဂ္ျဖစ္ပုံ၊ အခ်ဳိ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ ကိေလသာေတြက လြတ္ေျမာက္ၿပီး အခ်ဳိ႕မလြတ္ေျမာက္ၾကတဲ့အေၾကာင္း ရင္း၊ ျပည့္စုံစင္ၾကယ္တဲ့ သမာဓိတရားရရွိေၾကာင္းတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေထရ္ျမတ္ကုိ ေမးျမန္းေတာ္မူေၾကာင္းေတြ႕ရပါတယ္။ ရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္က တရားဓမၼေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လ်င္ျမန္စြာသိရွိနားလည္ႏုိင္ ျခင္း အေၾကာင္းနဲ႔ ရဟန္းတပါးဟာ အသစ္ျဖစ္တဲ့ တရားဓမၼေတြကုိ သင္ယူေလ့လာပုံနည္းလမ္း၊ ေလ့လာၿပီး ေဆာင္ထားၿပီး တရားဓမၼေတြကုိ ေရာေထြးမသြားေအာင္ဘယ္လုိ ေဆာင္ထားရပါမလဲလုိ႔ ေမးျမန္းေတာ္မူတဲ့အခါ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္က ရွင္အာနႏၵာကုိယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ ေျဖၾကားေစၿပီး အေျဖရဲ႕ အဆုံးမွာ သာဓုေခၚေတာ္မူပါတယ္။ "ရထ၀ိနီတသုတ္’’ မွာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ ပုဏၰမႏၱာနီပုတၱမေထရ္တုိ႔ရဲ႕ တရားေဆြးေႏြးမူကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကုိခံရတဲ့ ပုဏၰမေထရ္ျမတ္ကုိ အလြန္ေလးစားၾကည္ညိဳေတာ္မူတယ္။ ပုဏၰမေထရ္ျမတ္ သာ၀တၳိကုိၾကြလာရင္ သတိေပးဖုိ႔မွာၾကား ထားၿပီး မေထရ္ျမတ္ၾကြလာတဲ့သတင္းၾကားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ေတြ႕ ဆုံေတာ္မူတယ္။ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ တရားဓမၼေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အျခား မေထရ္ျမတ္ေတြကုိလည္း မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ ဥပမာ၊ သမိဒၶိမေထရ္၊ ယမကမေထရ္၊ လာလုဒါယီမေထရ္နဲ႔ စႏၵိကာပုတၱမေထရ္တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ တရားဓမၼေဆြးေႏြးၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ အတုလ၊ နကုလပိတာ၊ ဓနဥၹာနီပုဏၰား၊ သီ၀လိ (ဖြားေတာ္မူၿပီးစ) တုိ႔ ျဖစ္တယ္။ ပရိဗုိဇ္ေတြ လည္း အရွင္ျမတ္နဲ႔ တရားဓမၼေတြေဆြးေႏြးပုံကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။ 

ဥပမာ - ဇမၺဳခါဒက၊ သာမႏၵက၊ ပသူရ ပရိဗုိဇ္တုိ႔ျဖစ္ၿပီး ပရိဗုိဇ္မေတြကေတာ့ သစၥာ၊ ေလာလာ၊ အ၀၀ါဒကာ၊ ပဋာစာရာ၊ ကု႑လေကသီ တုိ႔ျဖစ္တယ္။ အရွင္ျမတ္ဟာ ပရိဗုိဇ္ေတြထံ သြားေရာက္ၿပီး တရားဓမၼ၊ အယူ၀ါဒေတြကုိေဆြးေႏြးေၾကာင္းကုိလည္းမွတ္တမ္းတင္ ထားပါတယ္။ သံဃာ့အဖြဲ႕စည္းကုိ ညီညြတ္ေအာင္၊ ခ်မ္းသာေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔တာ၀န္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ အဂၢ သာ၀ကျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ရဲ႕ အထူးတာ၀န္ေၾကာင္ ့ၾကစုိက္ေတာ္မူတဲ့ တာ၀န္ တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ရွင္ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ အတူပါသြားတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ ျပန္လည္ေခၚ ေဆာင္ဖုိ႔တာ၀န္ကုိ ရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္နဲ႔အတူ အပ္ႏွင္းျခင္းခံရပါတယ္။ သုိေပမဲ့ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ ဆုံးမေဟာၾကားမူေတြတုိင္းဟာ ရဟန္းသံဃာတုိင္းကုိေတာ့ ႏွစ္သက္သေဘာက်ျခင္းမျဖစ္ေစခဲ့ပါဘူး။ ဥပမာ၊ အႆဇိ ပုနဗၺသုကာ၊ ေနာက္ေတာ့ ဆဗၺဂီယ ရဟန္းေတြ (အရွင္ျမတ္ကုိ အၿငိဳးထားၿပီး မဟုတ္မမွန္စြပ္စြဲ အပုပ္ခ်တာ) ၊ ေကာကာလိကနဲ႔ ဆႏၷ တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆႏၷမေထရ္ မိမိကုိယ္ကုိ သတ္ဖုိ႔ လုပ္တဲ့အခါ ရွင္သာရိပုတၱက မလုပ္ဖုိ႔ တားျမစ္ခဲ့ေပမဲ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ သုိ႔ေပမဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ အခက္ခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕လာရင္ ရွင္သာရိပုတၱထံကေန အႀကံဥာဏ္ ေတာင္းခံတတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ သံယုတၱနိကာယ္မွာ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ သူ႔ရဲ႕ သီတင္းသုံးေဖာ္ မိတ္ေဆြ လူထြက္သြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိျပဳသင့္ပါသလဲလုိ႔ မေထရ္ျမတ္ကုိ ေမးေလွ်ာက္ေၾကာင္း ေတြ႕ရတယ္။

ေကာသမၺီရဟန္းေတြ အျငင္းအခုံျဖစ္၊ ဂုိဏ္းကြဲၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေထရ္ျမတ္ဟာ အလြန္ေၾကာင့္ၾကစိုက္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီ အဓိက႐ုဏ္းႀကီးကုိ ဘယ္လုိၿငိမ္းေအးေစ မလဲ ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာကုိ ေမးေလွ်ာက္ေတာ္မူေၾကာင္းမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပညတ္ေတာ္မူတဲ့ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလြန္ဂ႐ုျပဳ လုိက္နာေတာ္မူပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးဟာ သာမေဏတစ္ပါးကုိသာ ၀တ္ေပးခြင့္ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ ၀ိနည္းစည္းကမ္းကုိ ခ်မွတ္ထားတဲ့ အခါတုန္းက အရွင္ျမတ္ဟာ ေက်းဇူးမကင္းတဲ့ မိသားစုတစ္ခုက သူတုိ႔ရဲ႕သားကုိ သာမေဏျပဳေပးပါရန္ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္မူကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့ ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာက အဲဒီ၀ိနည္းစည္းကမ္းကုိ ျပင္ဆင္ပညတ္ေတာ္မူမွ သာ လက္ခံေတာ္မူ ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခါ ရဟန္းေတြကုိ ျမတ္စြာဘုရားက (လသုဏ) ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ မစားဖုိ႔ ၀ိနည္းပညတ္ေတာ္မူတဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္မွာ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခုခံစားေနရလုိ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴကုိ စားမွသာ သက္သာမယ္သိေပဖုိ႔ ဗုဒၶျမတ္စြာက စားခြင့္ျပဳမွသာ စားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ တခါတုန္းကလည္း ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဧည့္သည္တည္းခုိဖို႔ ဇရပ္တစ္ခုက ဆြမ္းကုိ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္အၿပီးမွာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေရာဂါေ၀ဒနာတစ္ခု ႏွိပ္စက္လုိ႔ အဲဒီ ဇရပ္မွာဘဲ တစ္ညဥ့္တာ သီတင္းသုံးေတာ္မူရတယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။ 

တစ္ညဥ့္တာကုန္သြားလုိ႔ ေနာက္တစ္ရက္မွာ ဧည့္သည္ဇရပ္က ဆြမ္းထပ္မံကပ္တဲ့အခါ သုံးေဆာင္ေတာ္မမူဘူးလုိ႔ ဆုိတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဧည့္သည္ဇရပ္ကကပ္လွဴတဲ့ဆြမ္းကုိ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါသာ သုံးေဆာင္အပ္တယ္လုိ႔ ပညတ္ေတာ္မူထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သိေတာ္မူတဲ့အခါ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိအႏုပညတ္ခ်က္ထပ္မံျဖည့္စြက္ၿပီး နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါ တစ္ႀကိမ္ထက္ပုိလြန္သုံးေဆာင္ဖုိ႔ ခြင့္ရွိတယ္ လုိ႔ ျပင္ဆင္ ပညတ္ေတာ္မူတယ္။ 

ဓမၼပဒ အ႒ကထာမွာေတာ့ အရွင္ျမတ္ဟာ သူေနထိုင္ရာေက်ာင္းတုိက္မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ အားလုံးဆြမ္းခံထြက္ တဲ့အခါ အကယ္၍ အယူတပါးအျခားပုဂၢိဳလ္ေတြျမင္ေတြ႕လုိ႔ရွိရင္ ကဲ့ရဲ႕ဖြယ္ျဖစ္မည္စုိးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ေက်ာင္းတုိက္အႏွံ႔ အမႈိက္ေတြရွိေနရင္ တံျမက္လွဲက်င္းတယ္၊ ေရအုိးေတြ ေရမရွိတာေတြ႕ရင္ ကိုယ္တုိင္ခပ္ယူျဖည့္ေတာ္မူတယ္။ စည္းကမ္းတက်မရွိတဲ့အသုံးေဆာင္ပစၥည္းေတြကုိ စနစ္တက်သိမ္းဆည္းေတာ္မူတယ္၊ ၿပီးမွ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဟာဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူတယ္လုိ႔ ေတြ႕ရပါတယ္။ ‘’ရထ၀ိနီတသုတ္’’ မွာ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ ပုဏၰမႏၱာနီပုတၱမေထရ္တုိ႔ရဲ႕ တရားေဆြးေႏြးမူကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္ဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကုိခံရတဲ့ ပုဏၰမေထရ္ျမတ္ကုိအ လြန္ေလးစားၾကည္ညိဳေတာ္မူတယ္။ ပုဏၰမေထရ္ျမတ္ သာ၀တၳိကုိၾကြလာရင္ သတိေပးဖုိ႔မွာၾကားထားၿပီး မေထရ္ျမတ္ၾကြလာတဲ့သတင္းၾကားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ေတြ႕ဆုံေတာ္မူ တယ္။ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္နဲ႔ တရားဓမၼေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အျခား မေထရ္ျမတ္ေတြကုိလည္းမွတ္တမ္း တင္ထားပါတယ္။ ဥပမာ၊ သမိဒၶိမေထရ္၊ ယမကမေထရ္၊ လာလုဒါယီမေထရ္နဲ႔စႏၵိကာပုတၱ မေထရ္တုိ႔ျဖစ္တယ္။

‘‘ဉာဏ္ျဖင့္ အမွတ္အသားထားအပ္သည္ရွိေသာ္ ဂဂၤါျမစ္၌သဲသည္ ကုန္ရာ၏။ သာရိပုၾတာ၏ပညာအပိုင္းအျခား

သည္ေရတြက္၍ မျဖစ္ေကာင္းသည္သာတည္း’’

(ေထရအပါဒါန္)

‘‘စၾကာ၀ဠာ ကုေဋတသိန္းရွိေသာ ဗုဒၶေခတ္၌ ရွိသမွ်ေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားကုိထား၍ ကၽြႏု္ပ္သည္ပညာအားျဖင့္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္၏။ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္တူေသာသူသည္ မရွိ’’

(ေထရအပါဒါန္)

ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ဟာ သာသနာမွာ ျမတ္စြာဘုရားၿပီးရင္ ပညာအႀကီးျမတ္ဆုံးျဖစ္ေပမဲ့ အျခားသံဃာေတာ္ေတြကုိအလြန္ငဲ့ညွာေတာ္မူတယ္။တခါတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားဟာ ေ၀သာလီကေန

သာ၀တၳိ ကုိ ျပန္ၾကြခ်ီေတာ္မူတယ္။ ၾကြခ်ီေတာ္မူရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာအရွင္ျမတ္ဟာ နာမက်န္းျဖစ္တဲ့သံဃာေတာ္ေတြ၊ အသက္ရြယ္ႀကီးတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကုိ ကူညီေစာင့္မရင္း သံဃာေတာ္မ်ားစြာရဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာပါတယ္။ ဆဗၺဂၢီ ရဟန္းေတြ ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ေရွ႕က အရင္ၾကြသြားႏွင့္ၿပီး တည္းခုိဖုိ႔ ေက်ာင္း၊ အိပ္ယာေနရာေတြကုိ အရင္ဦးထားႏွင့္ပါတယ္။ ဒီလုိဦးထားႏွင့္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးက ရွင္သာရိပုတၱ မေထရ္ျမတ္ၾကြလာတဲ့ အခါ သီတင္းသုံးစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မေထရ္ျမတ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တပည့္သံဃာေတြထဲမွာ အႀကီးျမတ္ဆုံး ပုဂၢိလ္ႀကီးျဖစ္ေပမဲ့ မိမိအတြက္ အထူးေနရာယူေတာ္မမူဘူး။ သစ္ပင္တစ္ပင္ရင္းမွာသာ တစ္ညလုံးထုိင္လ်က္ သီတင္းေတာ္မူပါသတဲ့။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ၀ိနည္း စူဠ၀ါပါဠိေတာ္နဲ႔ အ႒ကထာမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။

ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ဟာ သူတပါးရဲ႕ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိလည္းခ်ီးမြမ္းဖုိ႔လည္း ၀န္ေလးေတာ္ မမူဘူး။မိမိကုိယ္ကုိလည္းႏွိမ့္ခ်ေတာ္မူတယ္။ ရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္ကုိ ‘‘ငါ့ရွင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အရွင္ဘုရား အနားမွာ ရွိေနတာဟာေက်ာက္စရစ္ခဲကုိ ဟိမႏၱာေတာင္ထြတ္နားမွာ ခ်ထားသလုိပါဘဲ။ အရွင္ဘုရားဟာ တန္ခုိးႀကီးလွပါေပ တယ္။အာႏုေဘာ္ႀကီးလွပါေပတယ္’’ လုိ႔ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါတယ္။ (သံယုတ္) ေနာက္တခါ ေထရအပါဒါန္မွာ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ကုိယ္တုိင္မိန္ၾကားထားျပန္ပါတယ္။ 

‘‘အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္အၾကားအျမင္မ်ားေသာသူလည္းျဖစ္၏။ လ်င္ျမန္ေသာပညာလည္းရွိ၏။ သီလတုိ႔၌ ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ထား သူလည္း ျဖစ္၏။ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာထားျခင္းႏွင့္ ယွဥ္သူလည္း ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကၽြႏု္ပ္၏ ဦးထက္၌ ေသာ္လည္း တည္ပါေစသတည္း’’ လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

အရွင္ျမတ္ဟာသနားက႐ုဏာေတာ္ႏွင့္လည္းျပည့္စုံေတာ္မူတယ္။ တခါတုန္းက အရွင္ျမတ္ရဲ႕ဘ၀ေဟာင္းတစ္ခုမွာ မိ ခင္ေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ၿပိတၱာမႀကီးတစ္ဦးက အရွင္ျမတ္ကုိ 

သူ႔အတြက္ အလွဴျပဳေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ အပ္စပ္တဲ့ အလွဴ၀တၳဳေတြကုိ စီမံၿပီး လွဴဒါန္းေပးေတာ္မူတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၿပိတၱာဘ၀ကေန ကၽြတ္လြတ္ၿပီးနတ္သမီး ဘ၀ကုိ ေရာက္ရွိသြားေၾကာင္း ေပတ၀တၳဳမွာမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ဓမၼအ႒ကထာမွာလာတဲ့တမၺဒါဌိက သူသတ္သမားႀကီး ၀တၳဳဟာလည္း ထင္ရွားတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၅၅) ႏွစ္ၾကာ သူသတ္ေယာက်္ားအျဖစ္ အမႈထမ္းလာတဲ့ သူသတ္သမားႀကီး ေသခ်ာေပါက္အပါယ္လားရမွာ သိေတာ္မူတဲ့ အရွင္ျမတ္ဟာသမာပတ္က ထေတာ္မူၿပီး ဆြမ္းအလွဴခံေတာ္မူပါတယ္။ ဆြမ္းအႏုေမာဒနာ တရားခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူတယ္။သူသတ္သမားႀကီးဟာ အရွင္ျမတ္ ကုိ ဆြမ္းလွဴဒါန္းၿပီး တရားနာၾကားရတဲ့ ေကာင္းမူေၾကာင့္ တုသိတာ နတ္ျပည္ ေရာက္ရွိ သြားတယ္။

အရွင္ျမတ္ဟာ လြန္ကဲတဲ့ သည္းခံျခင္း ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူပါေပတယ္။ တခါကမိစၦာဒိ႒ိပုဏၰားတစ္ေယာက္ဟာ အရွင္ျမတ္ရဲ႕ သည္းခံျခင္းဂုဏ္ကုိ စမ္းၾကည့္ခ်င္စိတ္နဲ႔ အရွင္ျမတ္ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူစဥ္မွာေက်ာကုိ ျပင္းထန္စြာ ထုသတဲ့။ အရွင္ျမတ္ဟာ ဘာမွ မတုံ႔ျပန္ဘဲ ဆြမ္းခံ ဆက္ၾကြေတာ္မူတယ္လုိ႔ ဓမၼပဒအ႒ကထာမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။

ဒီလုိ သည္းခံျခင္းဂုဏ္ကုိ အရွင္ျမတ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားကုိကုိယ္ေတာ္တုိင္ထုတ္ေဖာ္ေလွ်ာက္ ထားေၾကာင္းအဂုၤတၱ ရနိကာယ္က ‘‘သီဟနာဒ’’ သုတ္မွာေတြ႕ရပါတယ္။

‘‘အရွင္ဘုရား ေျမႀကီး၌ စင္ၾကယ္ေသာ ၀တၳဳကုိလည္း ခ်ပါ၏။ မစင္ၾကယ္ေသာ ၀တၳဳကုိလည္း ခ်ပါ၏။ က်င္ႀကီးကုိလည္း စြန္႔ခ်ကုန္၏။ က်င္ငယ္ကုိလည္း စြန္႔ခ်ကုန္၏။ တံေထြးကုိ လည္း ေထြးကုန္၏။ျပည္ကုိလည္း သြန္ကုန္၏။ ေသြးကုိလည္း သြန္ကုန္၏။ ေျမႀကီးသည္ ထုိသုိ႔ ခ်ထားခံရသျဖင့္မၿငိဳျငင္ ၊ မရွက္ႏုိး၊ မစက္ဆုပ္ သကဲ့သုိ႔၊ အရွင္ဘုရား ဤကဲ့သုိ႔ပင္ ျပန္႔ေျပာျမင့္ျမတ္၍အတုိင္းအရွည္မရွိေသာ၊

===========